Spring naar de content

Viennetta: een lesje in perceptie

Laatst werden twee vriendinnen en ik door mijn vriendin na het hoofdgerecht getrakteerd op Viennetta. Een kinderlijke vreugde rolde uit de kelen van drie twintigers.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Tim Jansen

Klaarblijkelijk was Viennetta het ultieme luxedessert van de jaren negentig. Voor al mijn tafelgenoten gold hetzelfde als voor mij: de ijstaart van Ola verscheen alleen op tafel als er iets te vieren viel. Verjaardagen, kerstmis of goede schoolrapporten zijn synoniem voor Viennetta.

Onbetaalbaar
Geen onaardige prestatie van Ola. Er zijn natuurlijk meer soorten eten en drinken die alleen op speciale gelegenheden worden genuttigd. Champagne, wild, cocktails of oesters. Chique producten die vragen om chique momenten. Viennetta daarentegen klinkt duur, heeft magische krullen, smaakt uitstekend, maar kost geen donder. Jarenlang heb ik geloofd dat de stijlvol vormgegeven ijstaart nagenoeg onbetaalbaar was.

Dat is deels de schuld van mijn moeder. Zij heeft zeker tot mijn veertiende volgehouden dat we niet, net zoals mijn vriendjes, naar Spanje of Frankrijk konden omdat ik verlangde naar het langwerpige vanille-ijs met stukjes chocola. Later begreep ik dat Viennetta niets anders was dan een bevroren staaf die mijn moeders reisangst moest maskeren. Als mijn moeder uit schaamte over het kluizenaarsbestaan van onze hond besloot een grotere ronde door de buurt te wandelen had ze halverwege al heimwee.

Golven
Dat mijn moeder nooit heeft hoeven kiezen tussen haar zoon en de eigen heimwee is te danken aan Kevin Hillman die in 1982 als manager bij Wall’s in havenstad Gloucester een nieuwe productietechniek voor ijs ontdekte. Door lagen roomijs met verschillende snelheden op trays te spuiten die op een bewegende band stonden creëerde Hillman een ijstaart waarin de laagjes eruit zagen als golven. Golven die het mij jarenlang het zicht op de golven van de Middellandse Zee hebben ontnomen.

Toen ik in mijn studententijd voor het eerst zelf de boodschappen moest doen kwam ik erachter dat Viennetta in prijs nauwelijks onderdoet voor een biertje in het café. Middelmatigheid presenteren als ongekende luxe: de ultieme uitdrukking van de zuinige Hollandse handelsgeest. Mijn moeder heeft, net als vele andere ouders,  een spelletje gespeeld met onze gedachten. Een waardevolle les in perceptie met als onderliggende moraal het idee dat materialistische behoeftes prima gestild kunnen worden met een zesjescultuur.

Onderwerpen