Spring naar de content

Houd toch eens op met dat geouwehoer over het weer

De kop waarmee de Volkskrant opent op woensdag 19 juni irriteert me mateloos: ‘Een zomer van twee dagen’. 

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën: door Pauline Bijster

Ten eerste: deze grap is al jaren oud. Tijdens een regenzomer (van 2010?) las ik het op een Engelse site. Toen was het nog grappig. Sindsdien heeft denk ik de helft van al mijn Facebookvrienden al eens zo’n soort status gehad: over een zomer die een dag duurt, meestal in combinatie met het feit dat hij of zij die dag net gemist heeft.
Ten tweede: de zomer begint pas komend weekend. Officieel is het nog helemaal geen zomer, dat zou de Volkskrant moeten weten. Iets wat nog moet beginnen kan niet al twee dagen geduurd hebben.

Aangename dagen
De krant is niet de enige: half Nederland klaagt al weken over deze ‘slechte zomer’ terwijl het nog geen zomer is. De eerste helft van de lente heette de lente ‘deze slechte lente’ in plaats van ‘deze slechte zomer’.

Maar, het wás helemaal niet slecht.
Doordat ik net een baby had, was ik vaak buiten in april, mei en juni. Ik heb urenlange wandelingen gemaakt in heerlijk weer, in de ochtenden zat ik op de fiets, de avondschemering leende zich prima om te joggen. Ik heb ont-zet-tend veel bijzonder aangename dagen meegemaakt, veel zon. Zelfs lukte het om bruin te worden, in april al, terwijl ik helemaal niet zo snel bruin normaal.

We wonen niet in de tropen
We hebben zachte middagen gehad en spannende winden. Heel veel perfect wandel- en fietsweer, waarschijnlijk genoeg goed surf- en zeilweer, typisch weer voor strandwandelingen en allerlei sporten in de buitenlucht.
Nee, geen 30 graden. Maar we wonen dan ook in Nederland en niet op Aruba.
Buiten zwemmen kon zelfs op sommige dagen, je moest alleen de juiste dagen uitkiezen. Er waren lieflijke avondzonnetjes en indrukwekkend mooie wolkenluchten.
Ik heb maar één keer deze hele lente het regenscherm van de kinderwagen nodig gehad, en toen had ik het niet eens bij me. Dus schuilden we onder een afdakje. Na een kwartier was het ergste voorbij.

Nu, als kers op de taart, is de lente afgesloten met een paar heerlijk zwoele dagen waarop je om tien uur ’s avonds nog buiten kunt zitten in een hemd. Wat kun je je nog meer wensen?
Ik weet niet precies hoe de statistieken zijn, maar in werkelijkheid was het perfect Hollands lenteweer.
De zomer die er nu aankomt, zal misschien nog mooier zijn.
Alleen niemand ziet het.