Robin Haase. Verzetsheld.
Het was geen leuke dag voor Robin Haase, gisteren in Rosmalen. Hij verloor in twee sets van de havermoutsaaie Rus Evgueny Donskoy. Bovendien had hij zich ruim daarvoor al voor het hele land voor aap gezet.
Tennis is een beschaafde sport. Op het ergerlijke af soms. Toen ik zelf nog speelde – niet erg verdienstelijk en dus vaak verliezend – werd het elastiekje van mijn zelfbeheersing al tot het uiterste opgerekt wanneer ik na weer een van dubbele fouten vergeven nederlaag van de baan sjokte en dan door mijn tegenstander de fuik van het clubhuis werd binnengeleid om een ‘drankje te drinken’.
Ik mocht bestellen wat ik wilde, zei hij er nog bij.
De winnaar betaalde.
En dan nog even op zijn kosten nakaarten over zijn wedstrijd en zijn kansen in zijn toernooi, waarna zijn drankje op was en zijn moeder met een Range Rover kwam voorrijden en hij zijn hand uitstak en je ‘succes verder’ wenste, op de toon waarmee je een doodzieke patiënt sterkte toewenst.
Ha! Zie je wel!
Die traditie van beleefdheid en respect in het tennis doet mij kortom altijd aan de hel met een halfleeg flesje AA denken. Vandaar dat het me altijd nogal vrolijk maakt als een van die keurige trakteerjongetjes van vroeger zijn zelfbeheersing verliest en een racket naar een ballenmeisje gooit, een scheidsrechter uitkaffert of een mevrouw op de eerste rij knijpt. Ha, denk ik dan, zie je wel.
Maar wat er met Robin Haase gebeurde, ging te ver. Het 22 seconden durende filmpje verspreidde zich over het internet als een luizenplaag onder tweehonderd kleuters op zomerkamp. En bij iedere klik was er weer ergens iemand die dacht: Ha, zie je wel.
En als iedereen ‘Ha, zie je wel’ gaat denken, is voor mij de lol van die gedachte wel een beetje af.
Het Genie
In een interview op NuSport las ik later het ware verhaal achter Robins uitbarsting. Ik kreeg er tranen van in mijn ogen, de werkomstandigheden van de moderne proftennisser zijn nog schrijnender dan ik al dacht.
Wat bleek: het was al jaren hommeles in Rosmalen. Eerst waren het altijd de VIPS geweest die te veel lawaai maakten, en toen die eindelijk hun kop hielden, was er weer muziek aan de andere kant van het park, die altijd net Robins oren inwaaide, terwijl Robin natuurlijk weliswaar een genie met het racket is, maar wel een die zijn brille slechts in de gewijde stilte van een Tibetaans stilteklooster tot volle ontplooiing kan laten komen. Robin is gek op stilte, Robin is net zo dol op stilte als een radio-dj op zijn eigen grapjes. Robin gedijt bij absolute rust, anders heb je niks aan ‘m. Daarom wint hij ook zo zelden: waar vind je tegenwoordig nog totale stilte? In deze tijden?
Wanneer Robin gaat mediteren en iemand in de zaal slaakt een zucht, per ongeluk of niet, dan kan hij of zij een backhand op z’n achterhoofd verwachten.
Iedereen begrijpt dat je niet met een ghettoblaster naast Magnus Carlsen moet gaan staan, of dat je met 25 man om de schrijftafel van Remco Campert ‘GEDICHTJE AF, GEDICHTJE AF’ moet gaan scanderen. Maar wel op hetzelfde tennispark als waar Robin Haase net aanlegt voor weer zo’n onnavolgbare service een CD’tje opzetten…
De geschiedenis heeft ons toch intussen wel geleerd dat het genie stilte nodig, heeft, rust en reinheid.
Rosa Parks
Hij had er al zo vaak iets van gezegd, van dat lawaai. Hij had zelfs net afgesproken met zijn coach om er zich niet meer zo druk om te maken, om die dingen die buiten zijn macht gebeurden. Maar ja, het genie, he… Laat zich niet temmen.
‘Dat wordt als heel vervelend ervaren,’ zei Robin tegen NuSport, alsof hij het over iets heel onbelangrijks had.
“Heel vervelend” = het understatement van het jaar.
Respectloos, walgelijk, onbegrijpelijk en somber makend, zou de lading beter dekken.
Na afloop bagatelliseerde Robin Haase het incident, uit een bescheidenheid die je wel vaker aantreft bij beroemde historische figuren, maar ik ben gelukkig dat hij tijdens de wedstrijd precies de juiste emotie paraat had om de spreekbuis te kunnen zijn voor ons allemaal.
Groot onrecht vereist grote daden. Rosa Parks deed het destijds voor de zwarte Amerikaan, Robin Haase deed het gisteren voor de toptennisser: hij is niets minder dan een verzetsheld.
