Jack van Gelder gaat door het stof. Ooit
Het is een diep dal waar wielrenners en in het kielzog ervan wielerjournalisten doorgaan. Mart Smeets doet boete (althans, een beetje). Michael Boogerd gaat andermaal door het stof en KNWU-voorzitter Marcel Wintels spreekt van een ‘realistisch maar pijnlijk inzicht’. Ik vraag me vooral af hoe de voetbalwereld dit hele schouwspel bekijkt.
“Het is naïef om te denken dat in sporten met corresponderende kenmerken als de wielersport niet op grotere schaal gebruikt wordt dan nu bekend is,” stelt het rapport-Sorgdrager terecht. Terwijl de dopingperikelen het wielerjournaille gedesillusioneerd achterlaten, wordt in (niet alleen) de voetballerij vrolijk op dezelfde voet verder gegaan. Met als motto ‘voetbal is een technische sport, dus doping is veel minder relevant.’
Onterechte relativering
Hoe ontzettend onterecht die relativering is, hebben vele dopingzaken in het voetbal al bewezen. Natuurlijk is talent onontbeerlijk, maar met fysieke kracht en uithoudingsvermogen valt wel degelijk een hoop te compenseren. Zoals Ronald de Boer in de documentaire over de verloren Champions League finale van Ajax al aangaf: die paar procent maakt het verschil in het topvoetbal. In een sport waar de belangen zo groot zijn en het geld zo alomtegenwoordig, wordt er niet binnen de lijntjes gekleurd. Maar trainers, voetballers en het omringende journaille bewaren vooralsnog de lieve vrede, en dat is jammer.
Vooruitkijkend zien we Jack van Gelder al met z’n hoofd diep in z’n armen toegeven dat hij het altijd wel geweten heeft, maar z’n begeerde plekje in de VIP-lounge van de Amsterdam ArenA niet durfde te riskeren. Jan Mulder gaat nog één keer tekeer over een ‘moordaanslag’ om er vervolgens deemoedig het zwijgen toe te doen over wat er echt mis in de sport.
Of wat te denken van het grote interview waarin Ron Vlaar hortend en stotend toegeeft dat overal waar hij speelde al snel de poedertjes en pilletjes op de massagetafel stonden. “Het, het was meedoen of stoppen, ik kon gewoon niet anders,” biecht Vlaar op aan Jan-Joost van Gangelen. Dat diezelfde Van Gangelen en Vlaar in het verleden nog vredig dolden om een stukje taart, lijkt een vervlogen herinnering.
Deksel van de doofpot
Alle dopingschandalen in het wielrennen hebben ons er, schreef Huub Bellemakers onlangs, op gewezen dat wielerjournalisten ook ‘gewone journalisten’ zijn. Het zijn net mensen, klinkt het nederig en met de wens dat het roer radicaal om gaat. Ondertussen bloeit het wielrennen als nooit te voren en kunnen wielerliefhebbers met websites als Hetiskoers.nl en tijdschriften als Bahamontes en Soigneur hun hart meer dan ooit ophalen.
De koers wacht op niemand en of het roer nu radicaal om is valt ook te betwijfelen. Ook het voetbal gaat ooit de deksel van de doofpot moeten lichten. Ook dat gaat waarschijnlijk heel weinig veranderen. Maar laten we er dan in ieder geval van genieten.
