Edith Schippers schijnt het woord solidariteit niet eens te kennen
Als inmiddels 314.000 mensen in dit land hun zorgpremie niet willen (of kunnen) betalen, wat doe je dan als minister? Onderzoekje misschien naar de vraag of de crisis en de werkloosheid er de oorzaak van zijn? Onderzoekje misschien naar de hoogte van de zorgpremie? Nee, dan doe je wat de keiharde marktminister Edith Schippers van de VVD doet: je dwingt de zorgverzekeraars om op die wanbetalers een deurwaarder af te sturen.
Marktwerking
Sinds ongeveer 2006 kennen we in dit land marktwerking in de zorg en hebben alle Nederlanders een verplichte commerciële zorgverzekering bij een van de vier grote verzekeraars die de markt onderling verdelen. Gevolg: een gemiddeld Nederlands gezin betaalt nu bijna 60 procent meer dan voorheen aan zorg- en ziektekosten. Vergeet ook even niet dat we al sinds 2008 (althans volgens de politici en economen) in een economische crisis verkeren en dat sindsdien het besteedbaar inkomen van een Nederlands gezin eigenlijk alleen maar is gedaald. Dan is het niet verwonderlijk dat steeds meer Nederlanders moeite hebben met het betalen van hun premie en er dus maar (even) van afzien.
Ikzelf ben opgegroeid in een gezin van man, vrouw en 9 kinderen. Mijn goede moeder was een (dat zult u begrijpen, drukke) huisvrouw, mijn vader was postbesteller bij de helaas ook geprivatiseerde PTT. Toch heb ik mijn hele leven redelijke goede gezondheidszorg mogen ontvangen, dankzij het het toenmalige stelsel. Dat zorgde voor enige solidariteit tussen arme en rijke Nederlanders. Wie te arm was zat automatisch bij het ziekenfonds, zeg maar de basisvorm van zorg. In het nog niet eens zo verre verleden had je voor die mensen speciale ziekenhuisafdelingen, tandartsen en zelfs brillen. Armoedig, maar het werkte wel.
Solidariteit
Schippers schijnt het woord solidariteit niet eens te kennen, hoewel zij toch vrijwel dagelijks vergadert met ministers van PvdA-huize. Als haar gevraagd wordt naar de oorzaak van de toenemende wanbetaling krijgt zij het woord patiënten, cliënten of werklozen niet eens uit de strot. Zij is blijkbaar alleen geïnteresseerd in haar relatie met de zorgverzekeraars die zij verantwoordelijk houdt voor deze misstand. Dat zijn diezelfde zorgverzekeraars die over onze rug miljarden winst maken omdat zij onderling hebben afgesproken de zorgpremie kunstmatig hoog te houden.
Laten we bij deze voor eens en altijd vaststellen dat het een slecht idee is geweest om een zo kwetsbare en belangrijke sector als de gezondheidszorg te privatiseren. Niet alleen kost het, als gezegd, de klanten meer geld, ook het geld dat de overheid erbij moet leggen is explosief gestegen. Alleen zorgverzekeraars en medisch specialisten hebben er eigenlijk baat bij gehad. Privatisering hoort bij een land waar het geld tegen de plinten klotst, niet bij een land dat de broekriem moet aanhalen.
