Het leven op Vlieland is spannender dan GTST
Het leven is een soap. Een mens hoeft niet naar Goede Tijden, Slechte Tijden te kijken om op intriges getrakteerd te worden.
In ons echte leven wisselen voetballers onbeschaamd vrouwen uit, plannen meesterpianisten hun huwelijk in Disneyland, en berooft de getergde ziel zich op zijn verjaardag van het leven. Wordt een sterkokkin in het openbaar bij haar keel gegrepen en treedt de burgemeester van Vlieland af omdat hij een affaire had met een getrouwd eilandbewoonster.
Deze laatste histoire komt nog het dichtst in de buurt van waar we als bakvissen allemaal verslaafd aan waren. Yorick Haan, de 39-jarige SP-politicus en tot voor kort burgemeester op Vlieland, werd onlangs met een stok tot in het kippenhok achterna gezeten. De man achter deze stok, een vooraanstaand zakenman en bewoner van het eiland, kwam een rekening vereffenen. Burgemeester Haan, ook getrouwd en vader van twee kinderen, was zijn boekje te buiten gegaan. Dat werd hem betaald gezet, zoals men dat van man tot man betaald zet. De verwondingen vielen mee. De dader werd ingerekend.
Maar daarmee waren de gemoederen nog niet gesust. Vlieland is een klein eiland. De mensen kennen elkaar. En respecteren elkaar. De burgemeester heeft een voorbeeldfunctie. De mensen op Vlieland kunnen geen onderscheid maken tussen de maatschappelijke functie van de burgemeester, en zijn privéleven. Zo verwoordde Commissaris van de Koningin John Jorritsma het tenminste. En hij zei namens alle inwoners te spreken. Op Vlieland heerst een groot wij-gevoel.
‘Wij hebben geen zin in bestuurlijk gepiemel’ zei wethouder Rients Hoekstra. En zo kwam het dat Yorick Haan zijn functie neerlegde. Bestuurlijk gepiemel. Ik weet niet precies wat er allemaal onder bestuurlijk gepiemel valt. Maar ik durf wel een inschatting te maken. In ieder geval wordt het niet door de vingers gezien. Ruud Lubbers die een vrouw bij haar derrière grijpt: bestuurlijk gepiemel. Jo Dejong die tijdens het ambtenarencarnaval een vrouw probeert te tongzoenen: bestuurlijk gepiemel. Over Job Cohen wordt gefluisterd dat hij een minnares heeft. Maar de mensen laten het rusten. Dat kan maar een ding betekenen: dit betreft geen bestuurlijk gepiemel.
Yorick Haan is het eiland ontvlucht en probeert nu weer op adem te komen op het vasteland. De bewoners zijn opgelucht, dergelijke misstanden zijn slechte reclame. Het slechte weer bezorgt ze al genoeg kopzorgen. Het schijnt dat deze affaire een topje van de ijsberg is. Yorick Haan zou nog meer getrouwde vrouwen geschaakt hebben. Het verbaast me niets. Ook Yorick Haan deelt onze verslaving. Die van het leven, als soap.
