Wimbledon: vier Nederlanders boeken overwinning in eerste ronde
Op het moment dat ik deze zin schrijf is Neerlands laatste troef op Wimbledon voortvarend begonnen. Igor Sijsling heeft de eerste set betrekkelijk snel binnengeharkt.
Vijf van de zes Nederlanders vonden hun Wimbledonse Waterloo echter in de eerste ronde. Gezamenlijk wonnen ze precies nul sets. Cijfers liegen, zeker in topsport, niet. De Nederlanders komen te kort om ook maar een kleine rol van betekenis te spelen op Grand Slams.
Teleurstellend
Statistisch gezien hadden we dit kunnen verwachten. In de tweede ronde van de Grand Slam is maar plaats voor 64 spelers. Op de wereldranglijsten heeft Nederland slechts drie spelers bij de eerste 64. Bij de mannen Haase (58) en Sijsling (64). Bij de dames Bertens (60). Toch is vijf verliespotten uit zes teleurstellend, omdat alleen Krajicek en Haase echt zware lotingen hadden.
Gelukkig bleven de tennissers er positief onder. Ze rapporteerden kleine overwinningen zoals voetbalcoaches na een verloren wedstrijd op zoek gaan naar ‘aanknopingspunten’. Kleine successen in of buiten het veld die geboorte zouden kunnen geven aan grote sportieve successen. Zo was Krajicek blij dat ze pijnvrij speelde en slechts 6-1 6-1 verloor. 6-1, 6-0 was ‘haar eer te na’.
Arantxa Rus verloor dit seizoen al 15 eersterondepartijen en voelt het negativisme om haar heen aanzwellen. Ze voelt zich echter gelukkig bij de steun van familie, vrienden en coach. De derde Nederlandse dame, Kiki Bertens, had last van haar enkel. Ze accepteert het lichamelijk ongemak en zal drie weken rust nemen. Lichtpunt is dat het grasseizoen over is, want haar enkel geeft geen problemen op hardcourt en gravel. Ondanks dat ze al voor de wedstrijd last had van haar enkel, heeft ze toch gespeeld. Op deze manier heeft ze in ieder geval het prijzengeld a raison van 27.500 euro binnen.
Op lange termijn is topsport scorebordjournalistiek
Robin Haase moest concluderen dat hij simpelweg te weinig kon brengen tegen de Russische topper Joezjni. De Hagenaar heeft alles gegeven. Goed verliezerschap is een mooie eigenschap. Krajicek, Haase, Bertens en Rus. Allen boekten ze een kleine overwinning, maar niet die arme Thiemo de Bakker. Zijn rauwe conclusie luidt ‘een gebrek aan zelfvertrouwen’ en ‘moeilijk moment in mijn carrière’. Op een toon die het midden houdt tussen hoop en fatalisme stelt De Bakker hard te gaan werken en dat het op ‘den duur wel heus wel weer zal lukken’.
Een warme familie, een gezond lijf, zelfvertrouwen en sportiviteit. Het zijn noden en deugden die belangrijk zijn voor ieder mens. Voor topsporters misschien zelfs noodzakelijke, maar geen voldoende voorwaarden om te presteren. Hard werken en ontevredenheid zijn nodig om te excelleren, dat heeft De Bakker goed gezien. Hoe fijn ook, het publiek komt niet voor kleine persoonlijke overwinningen. Op de lange termijn is topsport niets meer dan scorebordjournalistiek. Gelukkig is Sijsling, een klein uur later, twee gewonnen sets verder.
