Kanye West: homo universalis met gebreken
Van Kanye West kun je veel dingen zeggen, maar niet dat hij makkelijk te labelen is.
Zo is hij een homo universalis (bron: Kanye West), God (bron: Kanye West), lijdt hij aan een zeer ernstige en ongeneeslijke vorm van megalomanie, is hij recidiverend speech–onderbreker, zelfbenoemd reïncarnatie van Jezus Christus, modeontwerper, en sinds vorige week ook vader van een Kardashian-telg: North West.
Daarnaast is hij zowel een groot hip hop-vernieuwer als –cliché: zijn raps over Chewbacca gaan naadloos over in gekoketteer met respectievelijk zijn Benz, Range Rover, Porsche en Maybach.
Zijn nieuwste album Yeezus, dat wereldwijd werd ontvangen als een briljant, duister en inventief meesterwerk, maakt dat Kanye het genre hip hop ontgroeid is; hij noemt zich tegenwoordig liever ‘black new wave artist’. En voor de man die zich al eens vergeleek met Picasso, Michelangelo, Steve Jobs, Jean-Michel Basquiat, Michael Jordan, Walt Disney, Axl Rose, Jimi Hendrix en anderen, is dit natuurlijk slechts het begin.
Carrière in de mode
Kanye besloot in 2011 dat een carrière in de mode ook wel weggelegd zou zijn voor een duizendpoot als hij. Hoe moeilijk kon het immers zijn? Kanye had de critici vooraf gevraagd om mild te zijn: ‘This is my first collection. Please be easy. Please give me a chance to grow. This is not some celebrity s**t’.
Of ze inderdaad easy waren? Mwah. Zijn debuut werd vergeleken met een MRI scan van een uur ‘but not as much fun’, ‘rap with a capital-C’ en ‘the equivalent of Karl Lagerfeld launching a hip-hop career’. Don’t quit your day job Yeezy, zeiden de critici in koor.
‘Hurry up with my damn croissants’
Na twee treurige seizoenen besloot hij dat het mooi geweest was, al gooide hij de deur nooit helemaal dicht. Over drie maanden, als de Paris Fashion Week weer van start gaat, zullen we zien of Yeezus revancheert. En zo niet, dan ligt hem altijd nog een aardig bijbaantje als profbasketballer, kunstschilder of entrepreneur in het verschiet. In Parijs kan Kanye, de Louis Vuitton Don, dan voortaan heerlijk op zijn lauweren rusten – terwijl hij binnensmonds rapt: “Hurry up with my damn croissants, I am a god”.
