Justin Bieber durft niet wild te plassen
Lieve Justin,
Nog geen drie maanden geleden probeerde ik je een paar adviezen te geven. Ik raadde je aan op tijd te komen voor je optredens, en ze al helemaal niet te vergeten. Ik verzocht je om een vergunning voor je aapje aan te vragen. Een rebound te nemen. Of op zijn minst sporadisch met een meisje gespot te worden. Ik was vroeg opgestaan om dat allemaal op te schrijven. Ik heb tijd in je gestoken lieve Justin. Ik heb die ochtend mijn ontbijt overgeslagen, zodat ik de gelegenheid had om jou in zorgvuldige bewoordingen bij te kunnen staan. Ik heb er niets voor terug gekregen. Werkelijk niets.
Misschien ben ik te goed van vertrouwen geweest. Je verandert een mens niet zomaar. Drie maanden was misschien een te strenge eis.
Vanmorgen sloeg ik mijn ontbijt opnieuw over. Niet om meer tijd voor jou vrij te maken. Ik heb uit jouw houding inmiddels mijn lessen wel getrokken. Nee Justin. Mijn eenmanszaak staat op omvallen. Ik doe er verstandig aan te besparen op dingen die ik ook goedkoper kan oplossen. Ontbijten? Op drie koppen koffie kan een mens ook prima de ochtend aan. Ik luisterde naar het gepruttel van de percolator toen een goede vriend van mij me een filmpje doorstuurde. Het duurde maar 45 seconden en mijn reactievermogen was nog niet optimaal. Ik moest het dus een paar keer terugkijken. Er was niet zo heel veel op te zien.
Je bevindt je met een paar vrienden in de keuken van een New Yorks etablissement. Zoals we van je gewend zijn heb je opnieuw een inspiratieloos gewaad aan. Een skinny jeans in donkergrijs, een oversized capuchontrui zonder armen. Je broek hangt op je knieën, want je bent aan het plassen. In een gele emmer in de keuken van het New Yorkse restaurant. Je bent tamelijk onder de indruk van jezelf. Je zal het nooit meer in je leven vergeten zeg je. Iemand roept dat jullie ‘wild kidz’ zijn. Er hangt een foto van Bill Clinton in de keuken. ‘Fuck Bill Clinton’ zeg je zodra je dat opmerkt. ‘Wild kidz’, roept iemand weer. En de video is afgelopen. Lieve Justin. Je bent geen wild kid als je in een emmer plast. Wild kidz plassen wild. Wild Kids schelden niet de foto van Bill Clinton uit, maar de echte, bewegende Bill Clinton. Wild kidz onthouden niet voor hun leven hoe zij rebelleerden. Wild kidz vergeten.
Dat is het enige dat je in je oortjes moet knopen. Dan komt het misschien allemaal nog eens goed.
Liefs,
OK
