Histoire de l’etape 16: Alberto Contador. De wanhopige, gevallen ster
Vijf keer demarreerde hij – of deed hij althans een poging. Vijf keer fladderde hij weg als een vlinder met een geknakt vleugeltje. Vier keer werd hij ingelopen, na een paar stevige lendenrukken van een Engelstalige robot.
Ooit klom Alberto zelf ook zo. Zo volstrekt onvermoeibaar. Onaantastbaar.
Na zijn vijfde demarrage lag hij op de grond.
Alberto Contador, gevallen ster.
Het kleine hoofd staat nog altijd net zo scheef op de schouders en de bruine beentjes gaan nog net zo driftig op en neer wanneer hij een versnelling plaatst.
Gerestaureerd schilderij
Toch is er iets veranderd bij Contador. Hij is een schilderij dat beschadigd is geweest en door niet al te kundige restaurateurs ingrijpend is hersteld. Het is nog altijd fijn om naar te kijken, maar de betovering, de oorspronkelijkheid van het origineel is verdwenen. Voorgoed.
Ooit viel Alberto Contador van zijn fiets in de Ronde van Asturië. Zomaar opeens, geen bocht of gladde plek in de wijde omgeving. In het ziekenhuis ontdekten de doktoren een bloedprop in zijn hersenen. Alberto Contador leek even niet ouder te zullen worden dan 22 jaar.
Hij overleefde een levensgevaarlijke operatie en keerde terug in het peloton.
Rente
Zeer waarschijnlijk doneerde Alberto zijn bloed in diezelfde periode aan de Madrileense bloedbank van Eufemiano Fuentes. Hij spaarde voor grote zeges, en die werden hem na een paar jaar ook uitbetaald. Rente.
Geschorst werd hij nooit, zijn bloed had hem er ook dit keer niet onder kunnen krijgen.
Een onvoorzichtigheidje met een onbeduidend middeltje deed dat wel. De beste ronderenner van zijn generatie werd gepakt op een verkeerd gevallen stukje steak.
Alberto Contador keerde terug, maar zijn vliegen was fladderen geworden.
Van zijn eens zo gevreesde tijdritten is niet veel meer over dan een amechtig harken met een druppelhelm op het hoofd.
Hij is alleen nog de mooiste klimmer – de beste al lang niet meer. En omdat de hellingen niet meer van hem lijken te houden, probeert hij het tegenwoordig in de dalende stukken.
Wat een armoe.
Wanhoop
Gisteren schoof hij in een linke bocht onderuit, en dwong daarbij Chris Froome bijna tot een enkeltje ravijn. ’s Avonds zei Froome dat hij vermoedde dat Contador wanhopig werd.
Hij zei nog net niet dat Contador hem had proberen te laten vallen, maar veel scheelde het niet. Bij judo noemt men dat een opofferingsworp, je krijgt er punten voor. Mits goed uitgevoerd.
In de koers is het niet meer dan ridicule waaghalzerij.
Op Twitter verscheen een foto van een kapotte knie. Het was de knie van Contador.
Er kwam bloed uit de knie. Ik kon er op het eerste gezicht niets geks aan ontdekken, maar op de een of andere manier dacht ik dat deze derde keer Alberto’s bloed hem wel ten val ging brengen. Maar natuurlijk is het geen kapotte knie, die Contadors godenverhaal heeft vermenselijkt.
Het is de wanhoop, de wanhoop van de sterveling.
