Scene 1
Vrouw zit in lotushouding op het podium. Ze heeft een telefoon aan haar oor en lijkt erg opgelucht.

Halina: ‘Liefje, liefje,  praat niet zo. Nee, zeg die dingen niet. Het is beter zo.

(…)

Dat is waar. Ja, dat was leuk. Ik weet nog dat… Ja, dat weet ik nog. Hoe gaat het met je? Fijn. Daar ben ik blij om. Echt. Nee, heus. Ja, ik weet dat ik dat heb gezegd. Maar “brilsmurf” is natuurlijk niet per se negatief…

(…)

‘Ja, in dit geval wel, dat klopt. Ik begrijp je gevoel, en ik had je niet mogen kwetsen. Je hebt gelijk.’

(…)

‘Ik wilde gewoon weten hoe het met je gaat. Alleen daarom ja.’

(…)

‘Dat heb ik gelezen: wat heerlijk voor je.’

(…)

‘Dat is niet cynisch bedoeld. Juist bij een club als Roda kun je als trainer heel veel leren.’

(…)

‘Maastricht toch?’

(…)

‘Ga nou niet weer beginnen over dat ik me te weinig voor je carrière interesseerde, Edgar, alsjeblieft zeg! Er was helemaal geen sprake van een carrière! Ja, die van mij ja! Mijn carrière! Toneelgroep Amsterdam, publieksfilms, arthouse, Hollywood, prijzen; de hele mikmak. En jij maar balletjes in je nek leggen.’

(…)

‘Ik ben wél mee geweest naar het Balboaplein! Twee keer zelfs. En ik heb opgelet.’

(…)

‘Jawel!’

(…)

‘Nou, vraag dan!’

(…)

‘Een bal door je benen.’

(…)

‘Een bal die je eerst met je buitenkant aantikt en dan in 1 moeite door met je binnenkant de andere kant op veegt.’

(…)

‘Zie je wel: ik heb me altijd in je proberen te verdiepen. Terwijl jij… Als ik aan die keer denk dat jij mee was naar De meeuw en dat je steeds maar aan Pierre Bokma bleef vragen waar Eddy Treijtel bleef…’

(…)

‘Ja, dat vond ik gênant ja. Net zoals ik het genant vond dat je naar ‘De drie zusters’ Patrick Kluivert had meegevraagd, “omdat je dacht dat het wel iets voor hem zou zijn”.’

(…)

‘Nou, als dat voetbalhumor is, heb ik het niet.’

(…)

‘Je weet waarom dat gebeurd is.’

(…)

‘Moet ik dat echt nog uitleggen?’

(…)

‘Jij vindt “Halina moet haar hoofd niet in de ass van Ivo van Hove steken” een normale zin, begrijp ik dat goed?’

(…)

‘En om drie maanden niet met me te spreken, “omdat ik je woorden toch maar verdraai”, dat vind je ook geen probleem? Er zijn vrouwen voor minder weggelopen, Edgar, en je weet het.’

(…)

‘De druppel?’

(…)

‘Oooh, bedoel je dat. Nou ja, die tackle in de badkamer toen… Als ik niet beter wist, zou ik zeggen dat je op mijn achillespezen mikte.’

(…)

‘Ik kon drie maanden alleen maar zittend werken.’

(…)

‘Ja, ik weet dat het je spijt.’

(…)

‘Ja, dat spijt me ook. Dat zei ik toch al?’

(…)

‘Ik mis jou ook. Heel erg veel.’