Spring naar de content

We zijn een bananenmonarchie geworden

De bestuurders van onze woningbouwverenigingen zijn geen eerbare semi-ambtenaren met een eervolle opdracht in de volkshuisvesting meer maar platte speculanten die honderden miljoenen gemeenschapsgeld over de balk smijten en vervolgens met een riante pensioenregeling op Aruba gaan wonen.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Geert Poorthuis

Onze hoogste politiefunctionarissen luisteren niet meer naar de minister maar houden vast aan een belachelijk hoog salaris. Het is hard gegaan: in nog geen twintig jaar is dit bescheiden land verworden tot een bananenrepubliek. Herstel, een bananenmonarchie, want de kans om aan dat middeleeuws instituut een eind te maken hebben we onlangs helaas ook laten lopen.

Woningstichting Geertruidenberg
Geertruidenberg, ik kan het op een blinde kaart van Nederland met enige moeite aanwijzen, maar men is er daar in geslaagd om voor meer dan 100 miljoen euro aan speculatieverliezen te boeken. De journaals melden het min of meer laconiek, het is al de zoveelste sof op een rij. De huurders kunnen de kosten betalen. Ik roep even in herinnering dat ook de Woningstichting Geetruidenberg waarschijnlijk is opgericht door idealisten die een eind wilden maken aan de woningnood in dit land, met de dubbeltjes en kwartjes van de Geetruidenbergse arbeiders. Ooit gelieerd aan gemeente en kerk, in de jaren ‘90 vermarkt en vercommercialiseerd en nu reddeloos verloren.

Bij de politie is het van hetzelfde laken een pak. Ooit was die, herinneren wij ons een slogan, je beste vriend. Inmiddels is ze een (zeer verre) buur die vooral een carrièrevehikel is voor beleidsbepalers die graag achter hoge muren op kantoren verblijven. Kantoren die niet eens meer telefonisch bereikbaar zijn, maar die doorverwijzen naar een meldcentrale in heel andere regio. De verantwoordelijke minister kan niet eens de meest riant betaalde functionarissen naar zijn kantoor halen om ze, met de pet of de hand, de oren te wassen, maar moet geduldig afwachten tot ze zo vriendelijk zijn om met pensioen te gaan.

Het is nog niet te laat
Natuurlijk is de verloedering van de openbare dienstverlening in dit land ook voor een groot deel aan de overheid zelf te wijten. Wie in razend tempo de democratische controle uit handen geeft over achtereenvolgens onze water- en stroomvoorzieningen, onze volkshuisvesting, onze spoorwegen, ons openbaar vervoer, onze veiligheid en onze ziekenzorg (en dat is nog maar een klein deel) vraagt om moeilijkheden. Het is, geloof ik, nog niet te laat om die fouten te herstellen.

Onderwerpen