VUT-plan voor MKB van Lodewijk Asscher nu al mislukt
Woensdag maakte Lodewijk Asscher een MKB-plan bekend dat onder de kop ‘MKB-bedrijf kan € 5 mln krijgen voor nieuwe VUT’ kritiekloos door de pers werd overgenomen.
‘MKB’ is een containerbegrip en ik raad Asscher aan die container eens te openen en te kijken wat er in zit. Zoals ik overigens de hele regering aanraad de container van de Nederlandse samenleving eens goed te bekijken, alle realiteitszin lijkt zoek.
Maar liefst 99 procent van het bedrijfsleven kan worden gecategoriseerd als MKB en binnen de definitie van MKB gaat het vervolgens in 95 procent van de gevallen om ondernemingen met maximaal tien werknemers. Van die 95 procent is 70 procent niet meer dan een éénpitter, tegenwoordig beter bekend als ZZP-er.
Wat behelst het plan van Asscher?
In de basis is het een goed idee. Stimuleer dat oudere werknemers plaats maken voor jongeren. Uiteraard doet zo’n oudere dat alleen als hij financieel gecompenseerd wordt, hij wil er in elk geval tot zijn pensioen niet op achteruit gaan. Waarom zou hij inleveren terwijl wat hij heeft al steeds minder koopkracht en zekerheid biedt?
Asscher stelt nu een aantal maatregelen voor die dat probleem moeten oplossen.Ze passen in de eerder gepubliceerde sectoraanpak waarin de staat wat doet als de sector het ook doet, het zogenaamde matchen.
Vervolgens plaatste Lodewijk Asscher zich in een onmogelijke positie, nog in juni zei hij dat er geen VUT-achtige regeling van hem verwacht kon worden, ouderen moeten juist langer doorwerken. Maar onder druk wordt alles vloeibaar en de gisteren gepubliceerde CBS- en CPB-cijfers zaten er al een hele tijd aan te komen. De jeugdwerkloosheid is misschien wel het grootste probleem dat we hebben.
Asscher stelt per bedrijf tot 2 mln aan subsidie beschikbaar voor opleidingen.
Asscher stelt tot 20 procent subsidie beschikbaar aan bedrijven die zogenaamde kwetsbare werknemers in dienst nemen die nu overwegend bij de sociale werkplaatsen zijn ondergebracht.
Ook kunnen er samenwerkingsverbanden worden gesmeed voor subsidieaanvragen waarbij er steeds één hoofdaanvrager moet zijn die 80 procent van het subsidiebedrag garandeert.
De aanvragers moeten, citaat, een analyse maken van de acute arbeidsmarktknelpunten, een plan van aanpak, begroting en een omschrijving van de manier waarop de maatregelen door henzelf wordt gefinancierd.
Dat plan dienen ze dan in en de directeur van het Agentschap Sociale Zaken beslist dan binnen drie maanden over de aanvraag.
Stelt u zich eens voor dat u behoort tot die 95 procent van de MKB-bedrijven die maximaal 10 werknemers heeft. Dat kan uw bakker zijn, uw buurtsupermarkt, die kleine garage. Als ze het allemaal al snappen zinkt ze de moed al direct in de schoenen als ze die barrage van ambtelijke taal, voorschriften en regels zien terwijl ze al elke maand moeite hebben om de salarissen van hun mensen te betalen en de afdracht aan de Belastingdienst te doen.
Deze regering snapt nog altijd niet dat het gaat om maar één ding: niet lullen maar poetsen.
