HP spot de trend: zuipen bij de kapper
2013 is het jaar van de selfies. Het jaar van iedereen een wielrenfiets. Maar officieel is 2013 het jaar van altijd zuipen bij de kapper. Het bestond al een tijdje. Het is een jaar of vijf geleden dat ik er voor het eerst over hoorde. Daarvoor kende ik het alleen van Remco Campert.
Als ik me niet vergis, las ik ooit hoe in Sombermans actie de hoofdpersoon aan de kapper vraagt wat deze ‘onder de kurk heeft’. In het boek was het een maandag en de kapper was eigenlijk gesloten. Ik weet niet of er ook gedurende openingstijden drank geschonken werd. Maar dat het een vorm van kleine criminaliteit betrof, was duidelijk.
Tijd voor wijn
Vijf jaar geleden ging ik naar de kapper. Het was een nieuwe kapper. Ik heb moeilijk haar, maar in plaats van mijn ouders de schuld te geven van dat moeilijke haar, ontsla ik iedere drie maanden mijn hairdesigner. Voordat hij aan mijn haar begon, vroeg hij wat ik wilde drinken. Het was half drie. Nog voordat ik iets kon zeggen, zei hij: ‘Tijd voor wijn.’ Ik schrok daar van. Maar ik dacht meteen: deze kapper heeft coiffure awards gewonnen. Daar hoort wijn bij. We dronken heel veel wijn. Mijn haar werd er niet beter op. Maar dat deed er op dat moment niet zo veel meer toe. Toen ik de zaak verliet hoorde ik hem tegen zijn nieuwe klant zeggen: ‘Glaasje dan maar?’
Dronken selfies
Inmiddels vind ik dat heel normaal. Mijn vrienden ook. Iedereen zuipt bij de kapper. Een goede vriend van me slaat altijd eerst twee vaasjes achterover met zijn kapper. Op de achtergrond worden platen gescratcht. ‘Hele goede prosecco gedronken’, antwoordde een andere, iets stijlvollere, vriend toen ik vroeg naar zijn ervaringen met een zaak in de Beethovenstraat. Weer een andere vriend stuurde onlangs een selfie van zijn nieuwe coupe. ‘Zoals je ziet ben ik al flink aangeschoten’, schreef hij erbij. ‘We hebben al twee flessen achter de kiezen hier.’ Op de achtergrond zag ik een hip interieur met een klimaatkast die een hele muur leek te beslaan. Het zag er veelbelovend uit. Ik heb direct om de contactgegevens gevraagd.
Zolang het smaakt
Want tegenwoordig zoek ik de kapper niet per se meer uit op zijn vakmanschap, maar op de wijnen die hij schenkt. Als ik erop let dat ik altijd een glaasje voorloop op degene die mij knipt, komt het doorgaans wel in orde met dat kapsel. Als het me ondertussen maar een beetje smaakt.
