Homo’s gezocht voor stripclubs in Oekraine
‘Homoseksuele propaganda zal niet worden bestraft tijdens de Winterspelen in Sotsji.’ Maar, voegt Vladimir Poetin toe: hij zit er niet op te wachten dat het een grote gay pride wordt. Het is natuurlijk al volslagen idioot dat wij de Olympische Spelen houden in een land waar homoseksualiteit verboden is. Tuurlijk heeft ieder land zijn eigen regels, wetten en tradities, maar de Olympische Spelen gaat nou juist om het kortstondig verenigen van de planeet. Ik vind het raar, héél raar.
Little Russia
Ik ben net terug uit Oekraïne, voor de insiders: little Russia. Het deed mij allemaal ook wel erg aan Rusland denken. De Lada’s, de gezichten, het chagrijn, de taal, het ontbijt met haring en ui, Mazda’s getransformeerd in Lexussen, mooie meisjes in sexy rokjes, en lelijke mannen met vierkante, boze gezichtsuitdrukkingen. Ook hier houden ze niet van homo’s. In oktober vorig jaar gaf het Oekraïense parlement haar goedkeuring voor een omstreden anti-homowet.
Barbie-meisjes
Leef je even in. Odessa, het Scheveningen van Oekraïne. Havenstad, zomerweer, operahuis, roze limousines, bruidsparen. In nachtclubs met namen als Kaliber en
White People Club (!) staan mooie Barbie-meisjes met perfecte billen in hun onderbroekjes op de bar. Ze glijden op en neer langs glimmende palen, daar weer achter doen cocktail shakende jongens kunstjes met drankflessen.
Godenzonen
Op zich allemaal nog niet erg opmerkelijk, tot er rond twee uur ’s nachts twee jongens de bar opklommen met torso’s alsof ze net uit de hemel waren komen vallen. Ik vond dat zelf nog net iets opwindender dan de meisjes. Maar ze waren wel homo. Heel erg homo: geëpileerde wenkbrauwen en nichterige dansjes. Ze mogen dus niet zéggen dat ze homo zijn, maar wel als Godenzonen op de bar dansen. Misschien omdat de heteromannen in Oekraïne er allemaal te onaantrekkelijk voor zijn?
Strippers
En dan de stripbars. Don’t ask, maar ik belandde er toch een aantal keer. En de westerse mannen met wie ik was, vonden het opmerkelijk: de dames vonden mij allemaal net iets leuker. Zij moesten allemaal betalen voor een lapdance, et moi: gratis. Gratis én met heel veel liefde uitgevoerd – ik had de nagels in mijn rug staan en natgelikte oorlellen. No joke. En ook dat mag allemaal.
KGB-stijl
De volgende dag tijdens een stadswandeling vertelde de gids over de historie van het hotel waar ik logeerde, Hotel Londonskaya. Ook Poetin had er eens overnacht. In het kleine hotel-museumpje waren in de hotelkamers achtergelaten spulletjes van beroemde gasten tentoongesteld. Alleen van wat Poetin daar had uitgespookt, was niets achtergebleven, want zo vertelde de gids: de KGB-jongens laten zelfs geen vingerafdrukken achter. En daar kunnen de strippers weer wat van leren.
Reisjournalist Iris Hannema (1985) reist sinds 2008 schrijvend en fotograferend, in haar eentje, de wereld over. Als u wilt weten waar zij zich nu bevindt, kunt u haar volgen op Twitter.
