Laura Palmer wil vrienden met je worden op Netflix
Afgelopen weekend was ik bij mijn geliefde, meneer K.
Meneer K heeft geen internet, geen Netflix en geen smartphone zoals ik, en communiceert derhalve nog in volzinnen waarbij hij je gewoon aankijkt, een unicum in een wereld waarin de meeste mensen tijdens een gesprek met paniekerige ogen de ruimte doorzoeken of er ergens een blingetje, bliepje of tingeltje afgaat. Ook leest meneer K nog boeken. Met een leesbril, die dan halverwege zo lief scheef op zijn neus hangt. Soms leest hij me voor. Laatst weer. Zijn hypnotiserende bromstem tilde me behoedzaam op en droeg me door werelden waarvan ik het bestaan slechts kon vermoeden.
Facebook
Toen zei mijn mobiel ineens heel hard: PLOINK. Meneer K legde zijn boek geamuseerd aan de kant. Hij keek me verwachtingsvol aan.
“Facebook?” vroeg hij. Hij weet inmiddels welk bliepje bij welk medium hoort. Ik knikte een beetje dommig. Ja, Facebook.
“Kijk maar even hoor, ik wacht wel. Straks is het belangrijk,” zei meneer K met een groeiende grijns op zijn gezicht.
Het was alsof ik tijdens een prachtig pianoconcert op een scheetkussen was gaan zitten. Ik keek bij mijn meldingen. Frank Schransplank wil vrienden met je worden, las ik.
Twin Peaks
Later lagen meneer K en ik gezellig old school op een matras met veel kussens voor een televisie met knoppen die ‘tjoink’ zeggen als je ze in- of uitdrukt en hadden zojuist drie zalig trage dvd-afleveringen van Twin Peaks gekeken. Een must see cultserie uit 1990 van David Lynch voor liefhebbers van droogkloterige conversaties. Ik had voor de zekerheid het geluid van mijn mobiel afgezet. We aten paprikasticks uit een Tupperwarebakje. Op het scherm van de vierkante televisie met uitbouw liep een mevrouw met een blok hout onder haar arm rond: the Log Lady.
Log Lady: For your information, I heard you speaking about Laura Palmer?
Dale Cooper: Yes?
Log Lady: One day my log will have something to say about this. My log saw something that night.
Dale Cooper: Really? What did it see?
Log Lady: Ask it.
Donna Hayward: There’s things you can’t get in books.
Harold Smith: There are things you can’t get anywhere… but we dream they can be found in other people.
Pete Martell: Fellas, don’t drink that coffee! You’d never guess. There was a fish in the percolator! Sorry.
Laura Palmer
Die nacht droomde ik over Laura Palmer. Laura wilde vrienden met me worden op Netflix. The Log Lady praatte in haar boomstam alsof het een mobiel was. Er zwom een percolatorvis in mijn hoofd rond die PLOINK en BLIEP blupte. Ik werd wakker van mijn flikkerende mobielscherm. Facebook. Frank Schransplank vond het leuk dat we vrienden waren. Ik keek naast me. Meneer K sliep een zachte slaap, zijn boek lag half geopend naast hem. Ik voelde afgunst. Diepe heimwee naar truien met schoudervullingen, hoog getoupeerde kapsels, articulerende mensen. Kinderen die buiten spelen. Mobielloze nachtkastjes. Laura Palmer.
Dichter Johanna Geels beschrijft de absurdistische en poëtische kant van de dagelijkse dingen.
