Spring naar de content

Ik beken: ik heb een kudde mammoeten

De brievenbus van een vriendin zat onlangs tot de nok gevuld met verkreukeld rakende post. Ik wist het meteen: ergens onderin ligt een blauwe brief. Toen ze die zag, heeft ze de brievenbus heel hard dichtgeklapt, de radio extra hard gezet en wekenlang neuriënd de brievenbus genegeerd. Want wat je niet ziet, is er niet. Toch?

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Lisette Wouters

How to mannage your mammothEen mammoet, noemt Wendy Jago zo’n uitstel-obstakel in haar boek ‘How To Manage Your Mammoth’. Daar hebben we allemaal wel een kleine kudde van. Ik heb al weken rugpijn maar leef nog steeds in de onnozele hoop dat het vanzelf overgaat. Ik praat al jaren over het halen van mijn rijbewijs, ben net iets te lang niet bij de tandarts geweest, moet al sinds augustus twee lampjes ophangen en naast mijn laptop ligt een kapotte usb-stick vol misschien-wel-belangrijke bestanden. Ik moet alleen het retourformulier nog even uitprinten. In de drukkerij twee huizen naast me. “Doe het dan nu meteen even”, zei mijn vriend – overigens de koning der uitstellers – drie weken geleden.

Mammoetstoofschotel en mammoetsoep
Hij ligt er natuurlijk nog, inmiddels bedolven onder een paar tijdschriften. Want als ik het arme apparaatje zie liggen, steken opeens veel belangrijkere zaken de kop op: hersenloos kijken naar het patatje speciaal schuiven van onze nuchtere achterhoekers in Het Wilde Oosten bijvoorbeeld, of meegenieten met de reisavonturen van vage bekenden via Facebook en wegkwijnen bij red velvet cakes op Pinterest die ik altijd al een keer wil bakken. Ondertussen blijft de mammoet de olifant in de kamer.

Temmen die handel dus. Want zoals Wendy Jago in haar boek zegt: als je goed naar je mammoet kijkt, is hij dan wel echt zo groot als hij lijkt? “Mammoeten hoeven geen enge monsters te zijn, als je maar weet hoe je er mee om moet gaan”, schrijft ze. De truc om je mammoet te temmen: hak hem in stukjes. Op een cartoon staat een holbewoonster naast een dode mammoet vooruit te denken: “… en de week daarna mammoetstoofschotel, en de week daarna mammoetsoep…”. Jago: “Ze deinst niet terug om met de mammoet aan de slag te gaan, want ze weet dat ze het stukje voor stukje kan doen. Én ze kan er iets lekkers van maken, dat is ook een interessante bijkomstigheid: eenmaal getemd, kan een mammoet verrassend gunstige resultaten opleveren!”

Ik denk aan een dag zonder rugpijn waarop ik met professioneel schoongekrabde tanden in een auto naar een interview rijd dat voortkomt uit een briljant artikelidee dat ik terugvond op mijn usb-stick. Ik ga maar eens naar de buren dus. Dan kan ik meteen even langs de rijschool – die daarnaast zit – om wat rijlessen vooruit te plannen. Die mammoet ben ik namelijk aan het temmen, stukje voor stukje – les voor les. Net zoals de holbewoonster. En dan hang ik morgen dat lampje wel op.