Het lelijkste schilderij ter wereld
Ik bezoek een expositie die Het lelijkste schilderij ter wereld heet. Acht schrijvers hebben een verhaal geschreven met als onderwerp ‘het lelijkste schilderij ter wereld’. Vervolgens zijn acht schilders met de verhalen aan de slag gegaan. Ze hebben een schilderij gemaakt op basis van de verhalen.
Ik loop de ruimte binnen waar de schilderijen worden tentoongesteld. Normaal gesproken doe je, wanneer je een tentoonstelling bezoekt, alsof je de schilderijen heel mooi vindt. Dan ga je voor een schilderij staan, met een hand tegen je kin. Je drinkt witte wijn. Je blijft een paar minuten voor een schilderij staan en doet alsof je het schilderij begrijpt. Je doet alsof het schilderij iets met je doet. Je houdt je gezicht iets dichter bij het schilderij. Je hoopt dat niemand je iets over het schilderij vraagt. Wanneer iemand je iets vraagt over het schilderij, zeg je dat je het mooi vindt, dat je ervan onder de indruk bent, dat het een belangrijk schilderij is.
Bij deze schilderijen is dat anders. Hier draait het om de vraag: is het de schilders gelukt om een lelijk schilderij, het lelijkste schilderij ter wereld, te maken? Het is gelukt.
Naar de meeste schilderijen kan ik niet lang kijken. Ik kijk voor de zekerheid met één oog naar de schilderijen om de schade te beperken. Ik moet een paar keer bijna kokhalzen. Het is druk. Een dikkige jongen met geel haar houdt een warrige toespraak. Zoals gebruikelijk op openingen van exposities duurt de toespraak te lang. De jongen bedankt lachend de belastingbetaler voor de subsidie. Het publiek klapt. Ik denk aan mijn belastingaanslag.
De schrijvers lezen, staand voor de schilderijen, hun verhalen voor. Ze doen het met veel intensiteit. De mensen zijn stil, luisteren en lachen begrijpend op de juiste momenten. Aan een van de schilderijen zit een chocoladefontein vast. Spetters warme chocolade landen op de hippe brillen van de bezoekers. Kinderen houden een aardbei onder de chocoladefontein en steken de aardbei in hun mond.
Ik vraag de beroemde schrijver A.H.J. Dautzenberg wat hij vindt van het schilderij dat van zijn verhaal gemaakt is. Hij zegt dat hij het verhaal dat naast het schilderij hangt niet kent. Het is geen verhaal van zijn hand, zegt hij. Hij zegt dat hij een heel ander verhaal ingezonden had. Met een balpen streept hij zijn naam onder het verhaal door.
