La vie d’Adèle: matige lesbische porno, geweldig liefdesdrama
Zodra een film in boze artikelen ‘pornografisch’ wordt genoemd, en hier en daar verboden wordt, weet je: daar moet ik naartoe.
Niet zozeer vanwege de porno. Het schijnt dat er al best wel wat porno te vinden is op internet. Het is meer dat de ‘pornografische’ films vaak authentieker en interessanter zijn dan kuise Hollywoodfilms (al moet ik toegeven dat ‘authentiek’ en ‘interessant’ niet de eerste woorden waren die me te binnen schoten tijdens de tien minuten lange lesbische seksscène in La vie d’Adèle).
Weinig films waren de afgelopen maanden zo veelbesproken. Of eigenlijk: weinig scènes waren de afgelopen maanden zo veelbesproken. Wel porno geen porno? Wat is porno eigenlijk? Is regisseur Abdellatif Kechiche te ver gegaan? Vroeg hij te veel van zijn actrices?
Hoezo porno?
Julie Maroh, auteur van de graphic novel waarop de film is gebaseerd, vond de seksscènes ‘belachelijk’, ‘klinisch’ en ‘koud’. En inderdaad: porno. Dat ‘klinisch’ en ‘koud’ is net zo idioot als het porno-verwijt.
Hoezo porno? Werd er constant ingezoomd op de geslachtsdelen? Was de scène opgenomen aan de rand van het zwembad? Waren de orgasmes even luidruchtig als ongeloofwaardig? Kwam er na een paar minuten een poolboy het beeld in wandelen (‘Hello, ladies’)?
Niet echt. Oké, Kechiche toonde geweldige seks tussen twee prachtige vrouwen. Maar niet zomaar geweldig – ook verwarrend, eng, rauw, aangrijpend. Ja, de scène was lang. Maar de scene waarin Adèle (met kleren aan) lesgeeft aan kleuters was óók lang. De ruzie tussen de geliefden was óók lang. En zo mogelijk nog intenser dan de seks.
Trouwens, al wás het porno: wat is daar zo erg aan?
Seks in film
De filmconventies rondom seks zijn doorgaans: veel (goedkope) suggestie, weinig tonen. Een close-up van een zoen. Wat overdreven gehijg (een soort beleefde versie van de hysterische porno-orgasmes). Shirts die haastig uit broeken worden getrokken. De personages duwen elkaar richting bed. Dan: cut naar over de vloer verspreide kleren. De minnaars rusten uit. De vrouw klemt de lakens tegen zich aan. Want ze mag dan net seks hebben gehad – maar stel je voor dat haar bedpartner haar borsten ziet.
Als de seks wel in beeld wordt gebracht – bij voorkeur zonder geslachtsdelen – duurt dat zelden langer dan een minuut. Waar de vrouwelijke personages nooit teleurgesteld over zijn. Dat Kechiche de scène zo lang laat duren, zoals hij veel scènes lang laat duren, dat is juist wat La vie d’Adèle zo’n goede film maakt (dat, en het ongelooflijke acteren, vooral van Adèle Exarchopoulos). Kechiche gaat door waar andere regisseurs de scènes of de shots allang hadden afgekapt. Waardoor de film heel écht aanvoelt.
Matige lesbische porno
Zonde eigenlijk, dat er zoveel gesproken wordt over de seks. Natuurlijk, het is een belangrijk onderdeel van het verhaal. Maar ook een klein onderdeel. Tien minuten in een film van drie uur – een film die alle aandacht verdient. Maar dan wel om de goede redenen.
Want als lesbische porno is het allemaal erg matig. Als aangrijpend liefdesdrama is het ongeëvenaard. Er is eigenlijk maar één echt probleem: die drie uur was veel te kort.
