Het is niet meer zo leuheuk op Facebook
Lieve Facebookvrienden,
Er was een tijd dat het heel léuk was op Facebook. Jullie plaatsten alleen maar mooie foto’s van jezelf of van waanzinnige reisbestemmingen. Van fantastische uitzichten en trendy interieurs. Of nieuwe schoenen. Selfies, maar dan héél knappe, zo knap als ik jullie in het echt nog nooit had gezien. En heel veel ook. In die tijd waren statussen louter positief. Ze gingen over nieuwe banen, diploma’s. Kinderen, liefde, geluk. Alles waar we trots op waren.
Er was een tijd dat jullie je bord pasta op Facebook zetten.
Dat was niet zo lang geleden.
En ik had nooit verwacht dat ik dit zou schrijven, maar ik verlang terug naar die tijd.
Men zei weleens dat je depressief kon worden van het schijnbare geluk van de anderen. Maar nu is er iets veel ergers aan de hand. Iets waar je volgens mij sneller depressief van wordt.
Het is er niet meer zo leuheuk
Als ik tegenwoordig Facebook open, kan ik lezen dat de gehele mensheid weggeveegd wordt als reactor 4 van Fukushima instort. Dat de vissen er al blauw van zijn geworden, en grote stukken zee al besmet zijn. En dat de operatie om het radioactieve materiaal op te ruimen bijna een onmogelijke is.
Als ik tegenwoordig Facebook open, kan ik lezen hoe onze wereld ten onder gaat aan alles wat mensen de afgelopen honderden jaren hebben opgebouwd en vooral afgebroken. Over eilanden van plastic in de oceaan en walvissen die daar aan sterven. En walvissen die aan allerlei andere dingen sterven. Dat we bij de laatste neushoorn zijn aangekomen, en bijna bij de laatste leeuw. Kan ik in detail lezen hoe het bont voor bontjassen wordt geregeld en hoe varkens in stallen huilen. Dat sommige rivieren in China roze of geel gekleurd zijn door chemicaliën. Nu kan ik lezen hoe andere kinderen op andere plekken op de wereld ledematen missen door ellendige politieke spelletjes, en door oorlog. Lezen over kanker, over armoede, over racisme, vrouwenhandel, spionage en homohaat.
Apocalytische stemming
Misschien ligt het aan mijn vrienden in het bijzonder, heb ik per ongeluk alleen maar idealistische vrienden? Of misschien selecteert Facebook deze posts er uit voor mij? Of is dit het gevolg van onze ‘beschaving’? Is dit, waar we nu zijn aangekomen, in de geschiedenis van de wereld? Niet zo heel leuheuk?
Ik zou het zo leuk vinden als jullie nog eens een mooie foto van jezelf erop zouden zetten. Of een foto van een bord met eten desnoods.
