Spring naar de content

Een stukje fietsen voor vlees

Ik voer een campagne genaamd ‘fietsen voor vlees’. Deze campagne doe ik eigenlijk alleen, ik heb het namelijk zelf verzonnen. Maar als je wilt, mag je meedoen.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Pauline Bijster

Het is een frisse ochtend, ik heb een zware tas aan mijn arm met mijn laptop erin want ik moet eigenlijk werken. Deadlines halen. Maar eerst even iets anders doen. Namelijk: een stukje fietsen voor vlees. Die zin herhaal ik steeds in mijn hoofd, als een liedje: “Ik ben een stukje aan het fietsen voor vlees…” Fluit er een denkbeeldig deuntje bij. Ik moet mijn eigen campagne een beetje leuk maken.

Iedereen weet het al
Het zit zo: ik wil geen vlees meer kopen bij de supermarkt. Nooit meer. Geen boterhamworst voor de kinderen, geen knakworstjes, geen kilo kip en geen familieverpakking karbonades. Eigenlijk zou ik me moeten schamen, dat ik me dit niet al jaren geleden heb voorgenomen. Ik ben nota bene grootgebracht door een moeder die vegetariër is. Die, als ze sporadisch vlees voor ons kocht, zonder problemen een half uur fietste naar de goede slager aan de andere kant van de stad. Ik ben ook opgegroeid met de VPRO documentaire over het onverdoofd slachten van biggetjes en hoe slecht zij het hebben in megastallen – twintig jaar geleden al.

Maar misschien was het mijn manier van afzetten om haar theorieën aan de kant te zetten. Of mijn eeuwige geldgebrek, of luiheid.

Ik heb alleen een rotgevoel iedere keer dat ik zo’n zweterig, onnatuurlijk roze, in plastic verpakt stukje vlees uit het supermarktschap oppak. Ik weet donders goed waarom het maar drie euro kost, en dat dat heel handig is voor mijn bankrekening maar dat het niet oké is. Sterker nog, we weten het allemaal.

Niemand kan volgens mij nog met goed fatsoen zeggen dat hij het niét weet.
Een supermarktdeskundige die ik laatst interviewde, die verder helemaal niet zo biologisch was, zei: “Bezuinig op alles, maar niet op vlees.” Koop liever drie keer in de week goed vlees dan zeven keer troep, zei hij.

Nu nog even doen
De campagne is vandaag begonnen. Drie keer in de week goed vlees eten in plaats van zeven keer goedkoop vlees. En we vinden het hier in huis allemaal moeilijk. Mijn vriend omdat hij veel van vlees houdt en minder vlees eten helemaal geen gezellig vooruitzicht vindt. De kinderen, omdat ik hun lievelingsworst nog niet in de bio-versie heb gevonden. Ik, omdat het duurder is en we niet zoveel geld te besteden hebben per week aan boodschappen. En ik er dus voor moet omfietsen: naar Ekoplaza, of Marqt, naar de scharrelslager of de biologische boer die het aan huis verkoopt. Of ik weet nog niet waarheen, maar fietsen zal ik. Voor mijn campagne.
Fiets je mee?