Ook Zwitserland gaat aan de Balkendenorm. Maar dan voor iedereen
Zwitserland heeft een democratisch wapen dat we hier ook wel zouden willen: het referendum. We hebben het hier wel maar het stelt niks voor. In Zwitserland wel en het wordt daar relatief vaak ingezet. Het leidt direct tot wetgeving. En het gaat dan niet om de minste dingen. Zwitsers mogen zich, als er maar voldoende draagvlak voor een referendum is, overal mee bemoeien.
Bij de gedachte alleen-al loopt het ze in Den Haag dun door de broek. Want bij 100.000 handtekeningen zijn ze aan de beurt, elke keer weer. We houden geen vrije zondag meer over.
A.s. zondag is het weer zover. Op voorstel van de socialisten – ja, die heb je daar ook – wordt er gestemd over een maximaal salaris. Verschil met Nederland is het dat het hier om het openbaar bestuur gaat en daar ook over het bedrijfsleven. De discussie kwam op scherp te staan toen de directievoorzitter van de grootbank Credit Suisse vorig jaar met 73 miljoen naar huis ging. Ook voor de Zwitsers zijn er grenzen.
Er wordt nu gestemd over een norm van maximaal 12 maal het laagste salaris dat er in de organisatie wordt betaald. Bij Credit Suisse is dat € 40.285,-. Dan gaat de topman nog altijd een half miljoen verdienen. U en ik tekenen er voor maar een bankier komt er niet voor uit zijn stoel.
Ik vind het wel van een schoonheid dat het maximale bedrag op deze manier wordt berekend, het brengt tot uitdrukking dat de ene bedrijfstak de andere niet is. Politiek Den Haag valt overigens precies op z’n plaats met het voornemen van Stef Blok om schoonmakers in dienst te nemen en niet meer in te huren. Want 12 maal het wettelijk minimumloon komt ongeveer uit op de Balkenendenorm.
Er kunnen wel perverse prikkels ontstaan als de laagstbetaalde jouw salaris gaat bepalen. Wie wil er nog schoonmakers in vaste dienst, behalve in Den Haag? Sowieso loont het de moeite om personeel in lager salarisschalen dan maar de deur uit te doen en terug in te huren als ZZP-er.
