Herhaald verzoek: Ad Melkert, doe het niet
Gisteren kwam dan het lang verwachte plan van Ad Melkert. Met het onsmakelijke label ‘De crisis kwam van rechts’ (de kogel die Pim Fortuyn doodde ‘kwam van links’) doet de PvdA een poging tot een strategische reset.
Het resultaat is een oproep tot een vermakelijke mix van kapitalisme en socialisme. Van de Staat wordt veel verwacht – optreden vooral – maar uit het plan spreekt toch vooral de Europese ambitie van een man wiens positie in het Nederlandse politieke klimaat 11 jaar geleden onhoudbaar werd. In zichzelf zag hij destijds toch wel de nieuwe Nederlandse premier en als dat zou zijn gelukt dan zou hij nu – een paar kabinetten verder – inderdaad wel Europees materiaal geworden kunnen zijn. Want zo gaan die dingen.
Er gaan verhalen dat het niet zozeer Ad’s ambitie is om hier terug te keren, hij zou de verloren jaren willen overslaan en graag gekandideerd worden voor het Europese toneel. Als Nelie straks weg is moet er toch weer een Nederlander komen, nietwaar. En waarom dan niet Ad die 11 jaar heeft mogen rijpen in Washington en op plekken op de wereld waar het flink spookt.
Eigenlijk is Ad Melkert op dit moment de enige Nederlander met de allure van een wereldleider. Dat straalt hij in elk geval uit. Daarvoor hadden we Jaap de Hoop Scheffer voor wie Nederland een maatje te klein was.
Ik zou zeggen: Laten we in godsnaam proberen te voorkomen dat Melkert in welke rol dan ook terugkeert in de Nederlandse politiek. Hier is hij zeker over de uiterste verkoopdatum. Bovendien: wie zou er dan een plaats voor hem moeten maken binnen de PvdA. Het kan binnen die partij weliswaar hard gaan, zoals Job Cohen en Diederik Samsom kunnen bevestigen, maar voor dit moment lijken de rollen wel even verdeeld.
Vandaar mijn welgemeende advies aan Ad: doe het niet, die politiek. Dat is van mijn kant een herhaalde oproep.
Maar als het dan toch moet, dan zou ik zeggen: mooi inpakken, strik er omheen en naar Europa ermee.
