Spring naar de content

Het belangrijkste gevecht van Quanitta Underwood

Toen Azzad Underwood twintig jaar was, werd hij verliefd op zijn buurmeisje in Seattle. Het meisje was dertien. Een jaar later beviel zij van hun eerste kind, een meisje. Een paar jaar later volgde er nog een meisje, Quanitta. Niet lang na haar geboorte vertrok Azzad en nam hij zijn dochters mee.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Frank Heinen

Jarenlang deelden Quanitta en Hazzauna een bed. Iedere avond luisterden zij ingespannen naar de geluiden van hun vader Azzad, die aan de andere kant van de papierdunne muren zijn avond doorbracht.

Misbruik
Ze wisten allebei dat hij ieder moment kon opstaan en hun kamer kon binnenkomen. Vroeg of laat gebeurde dat toch altijd.
Wanneer hij zich op de rand van het bed van de meisjes neer vleide, deden zijn dochters net alsof ze sliepen.
Tot zijn handen onder de dekens verdwenen.
Quanitta lag bewegingloos in bed en dwong zichzelf slapend te houden terwijl haar vader haar grote zus verkrachtte. Ze kon niets doen, haar vader was te groot, te sterk en te gewelddadig. Ze zou hem nooit kunnen overmeesteren.

Azzad Underwood was voorzitter van de ouderraad en een actief lid van de kerkgemeenschap. Hij leefde samen met zijn tweede vrouw en zijn twee dochters, Quanitta en Hazzauna. Een modelburger
Binnen de muren van zijn eigen huis was hij een kindermishandelaar, een pedofiel, een monster. De verkrachtingen van Hazzauna dacht hij te kunnen afkopen door haar kleren te geven en dure feestjes voor haar te organiseren. Maar Azzads bizarre economisch systeem van dienst en wederdienst werkte ook andersom: wanneer Hazzauna naar een feestje wilde, moest zij hem eerst bevredigen.

Cappy’s Boxing Gym
Pas na jaren misbruik kwam zijn tweede vrouw achter de gebeurtenissen, die jarenlang onder haar eigen dak hadden plaatsgevonden. Ze deed nog diezelfde dag aangifte en Azzad Underwood verdween voor lange tijd achter de tralies.
Terwijl Hazzauna naar de universiteit kon vertrekken en zich onderdompelde in het studentenleven, bleef Quanitta eenzaam achter: vader in de cel, zus op de uni, moeder aan de andere kant van het land. Ze was radeloos, vertoonde tekenen van een posttraumatisch stresssyndroom en wist met zichzelf geen raad.

Tot iemand haar wees op Cappy’s Boxing Gym.
Ze ging erheen, om haar energie kwijt te kunnen en haar demonen te bevechten. Trainer Cappy Kotz had maar enkele minuten nodig om overtuigd te raken: nooit eerder zag hij een groter natuurtalent dan Quanitta Underwood.

Quanitta groeide uit tot een van de beste vrouwelijke boksers ter wereld. Ze richtte een website op, die haar biografie beschrijft en ook de dramatische details niet onbesproken laat, Living Out The Dream. De site heeft iets onmiskenbaar paradoxaals: hoe open ze ook probeert te zijn, Quanitta heeft leesbaar moeite met die openheid.
Ze was een van Amerika’s grootste kanshebbers op een Olympische medaille.
Die kwam er niet.

Die ene gedachte
Een keer heeft ze haar vader nog ontmoet. Voor haar hoefde het niet zo nodig, maar hij hield aan en ‘Queen’ ging akkoord. En toen opeens, halverwege een moeizaam gesprek tussen twee mensen die vreemden voor elkaar geworden waren, wandelde die ene gedachte haar hoofd binnen: ‘Als ik wilde, zou ik hem nu zo kunnen vloeren.’