Spring naar de content

Exclusief: het dagboek van Luis Suárez

Luis Suárez (26) is spits bij Liverpool en Uruguay. Woensdag scoorde hij vier keer tegen Norwich City. Voor HP/De Tijd hield hij een week lang een dagboek bij. Hij is getrouwd met Sofia en heeft twee kinderen.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Dries Muus

Maandag
Moeizame sessie bij de sportpsycholoog. Gepraat over het verschil tussen Luis op het veld en Luis buiten het veld. “Er gebeurt iets met me na dat eerste fluitsignaal,” zei ik weer. “Buiten het veld ben ik altijd heel rustig.” Die rat geloofde me niet meteen, dus toen heb ik gezegd dat hij de zoon van een hoer was en dat ik zijn vrouw neukte. In Uruguay betekent dat: “Ik mag jou wel.” Hij geloofde me niet. Bij het afscheid wilde hij me een hand geven. Geweigerd, natuurlijk. Matennaaier.

Dinsdag
Ontbijt op bed gemaakt voor Sofia. Foto gemaakt met haar en mijn twee engeltjes, tweet verstuurd dat ik voor altijd van ze hou. Daarna cheque geschreven voor arme kinderen in Afrika, en in het ziekenhuis langsgeweest bij jonge kankerpatiëntjes. Op de training Kolo Touré uitgescholden voor ‘vuile kutneger’. In Uruguay betekent dat ‘goede vriend’. Alle doelpunten gescoord in het partijspel. Contact gezocht met Britse kranten. Uit laten lekken dat ik ontevreden ben. Liverpool kan me deze kans niet ontnemen: Real Madrid, Arsenal, Manchester United, Bayern München, Barcelona, Everton, Eintracht Frankfurt, Sassuolo, PSV, Levski Sofia, Anzhi Makhachkala of hoe schrijf je dat, zijn mijn droomclubs.

Woensdag
Wedstrijddag. Norwich City thuis. Vooraf eten met het team. Pasta natuurlijk. Zat weinig bite aan. Vrij normale wedstrijd verder. Vier keer gescoord en één assist. 1 schot van veertig meter, 1 directe vrije trap, 1 snelle reactie uit een corner (met links), 1 half-volley na geniale passeerbeweging. Jammer dat er dit keer geen kopbal van buiten de zestien bij zat. Na afloop tegen de pers gezegd dat ik voor altijd bij Liverpool wil blijven. Ik ben gelukkig hier, ik denk niet eens aan andere clubs.

Donderdag
Familiedag. Prentenboeken voorlezen bij de open haard, tekenfilms kijken, met de baby in slaap vallen. Op zo’n dag realiseer je je dat er meer is dan voetbal. Dan winnen. Lekker gegeten. Grote stukken vlees, zonder bestek. Spelletjes gespeeld. Toen Delfina (3) voor stond met Memory liet ik me vallen.

Vrijdag
Rustige dag, prima training. Niemand gebeten. Veertien keer gescoord. Dat moet beter.

Zaterdag
Wedstrijddag. West Ham United thuis. Zes keer gescoord. Intikker, twee snoekduiken, hakje achter standbeen, slalom langs elf man en de medische staf, omhaaltje in de kruising. Redelijk tevreden. Geel gekregen voor een schwalbe. Belachelijk. Oké, hij raakte me niet. Maar hij rende zeker twee meter naast me, je kon de wind voelen. Ze zijn tegen me hier. Ik denk omdat ik Zuid-Amerikaans ben.

Zondag
Sportpsycholoog gebeld. Excuses aangeboden voor de vorige sessie. Soms krijg ik een waas voor mijn ogen, omdat ik zo graag wil winnen. En omdat ik opgegroeid ben zonder schoenen. Ik zei de psycholoog dat ik me vanaf nu volledig op het voetbal wil richten. Ik ga me niet meer laten afleiden. Ik ben volwassen geworden. Volgens hem was dit een doorbraak. Op de uitlooptraining Jordan Henderson gebeten. Ruzie gemaakt met de trainer. Ik schreeuwde ‘vuile kut-Noord-Ier’. In Uruguay betekent dat: ‘Eet je vanavond een hapje mee?’ Lepeltje lepeltje in slaap gevallen met Sofia.