Spring naar de content

Terug van weggeweest: anoniem gal spuwen op het Binnenhof

Politici lijken het steeds leuker te vinden om anoniem hun gal te spuien in de krant, met name als het gaat om directe collega’s. Vandaag is het slachtoffer Diederik Samsom.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën: door Frank Verhoef

Het begint een ware trend te worden, zo aan het einde van het jaar: anonieme kritiek in de krant. Eerst was daar Lodewijk Asscher, die in november in De Telegraaf anonieme kritiek van fractievoorzitters van oppositiepartijen te verduren kreeg omdat hij soms zijn privéleven laat voorgaan boven zijn werk als minister en vicepremier.

Eerder deze maand werd VVD’er en Kamervoorzitter Anouchka van Miltenburg op het hakblok gelegd in de Volkskrant, waar maar liefst acht anonieme fractievoorzitters zeiden dat ze in hun maag zaten met hun collega. “Onze fractie zal niet het initiatief nemen haar af te zetten, maar ze is totaal ongeschikt. Eerst werd ik boos op haar, nu heb ik medelijden,” zei een anonieme fractievoorzitter. Later gaf Geert Wilders als eerste enigszins beschaamd toe dat hij één van de acht was.

Vandaag is het de beurt aan PvdA-leider en fractievoorzitter Samsom, die – opnieuw anoniem – wordt verweten dat hij de regie kwijt was in de onderhandelingen over het woonakkoord. Hij zou PvdA-senator Adri Duivesteijn niet onder controle hebben gehad. “Hij laat alles maar lopen,” luidt de besmuikte kritiek in de krant van wakker Nederland. Een anonieme fractieleider: “Samsom werkt bij Duivesteijn als een rode lap op een stier. Alleen ChristenUnie-leider Arie Slob reageert on the record; hij heeft zijn lesje wel geleerd met de zaak-Van Miltenburg.

Nu kan het voor politici slim en soms noodzakelijk zijn om op voorwaarde van anonimiteit met de krant te spreken – voor een journalist kan dat ook interessant zijn. Het anonieme gal spuien begint echter veel te lijken op anonieme afrekeningen in het politieke circuit. Misschien een goed voornemen en inspirerende gedachte voor 2014 voor onze politieke vrienden op het Binnenhof: iets minder vaak geniepig en anoniem via de media kritiek leveren op de persoon, en iets vaker vol in de schijnwerpers staan met inhoudelijke kritiek op andere partijen.