Rare IKEA-namen en eerste keren
Gisteren was ik voor de eerste keer dit jaar in de IKEA. In 2014 zijn alle IKEA’s de hele week open dus is het voor ons, woonkussens-en-onnodige-goedkope-Zweedsetroepliefhebbers alle dagen feest. Ook op zondag, wat de Here daar ook van moge vinden.
Eerste wildberichten
Ik heb dit jaar al aardig wat dingen voor het eerst gedaan en het is nog maar zes januari, dus dat belooft wat. Mijn jaar begon stiekem al heel stoer op 31 december, toen mijn derde dichtbundel ‘Wildberichten’ van de drukpers rolde. Hiermee was het eerste bevrijdende moment van het jaar een feit. Mijn bundel was namelijk al twee jaar klaar maar stond door een conflict met mijn ex-uitgever ‘in de wacht’. Elke keer als ik mailde met de vraag wanneer mijn bundel uitkwam kreeg ik een vaag antwoord over poëziefondsen die nog moesten worden uitgewerkt, plannen die nog niet, afijn, men wist niets maar ik zou zeker op de hoogte worden gehouden want die bundel van mij was geweldig, sterker, één van mijn beste! Ondertussen werd mijn oude werk verramsjt en dreigde ik langzaam in een literair spookdorp te veranderen. Als mijn nieuwe uitgever mij en mijn werk niet op het droge had getrokken was 2014 een stuk minder leuk begonnen. Er zijn gelukkig nog ware liefhebbers van het geschreven woord.
Dikke darm onder je bureaustoel
Over liefhebbers van het woord gesproken, bij IKEA kunnen ze er ook wat van. Onlogische woorden dan wel te verstaan. Ze zullen er wel denken, geen hond buiten Zweden snapt die rare knäckebröd-termen, en daar hebben ze gelijk in. Ze klöien er maar wat aan, dat kan niet anders. Zo heet de Zweedse variant van het hobbelpaard, de hobbeleland, Ekorre, wat eekhoorn betekent. Een mat voor onder je bureaustoel die krassen op het parket moet tegengaan noemen ze ‘dikke darm’ oftewel, Kolon, en een zak die je aan de armleuning van de bank hangt voor afstandsbedieningen gaat door het leven als: Flört, hetgeen zoveel als flirt betekent. Het kan niet anders of er moet voor dit klusje een dichter zijn aangetrokken. Die staan er immers om bekend alledaagse dingen om te zetten in onbegrijpelijke reuteltaal. Was mijn dichtbundel niet uitgekomen dit jaar had ik dus altijd nog kunnen sölliciteren bij IKEA. Fabulös!
Eerste statement
Er waren meer eerste keren. De eerste ergernis bijvoorbeeld betrof het debiel harde vuurwerk dit jaar. Echt, mijn ramen rammelden tot één uur ’s nachts en er kwam een begeleidend wit licht naar binnen alsof alle kerstengelen op mijn bescheiden grasveldje waren nedergedaald. In den mensen een welbehagen. Als je die rode giftige kruittroep waar je je de volgende ochtend doorheen moet worstelen een welbehagen kunt noemen, de nieuwe mond-en-voetschilders van deze wereld, de vuurwerkdoden.
Voor die laatste groep zal er nooit een eerste keer meer zijn. Eigenlijk moet het dit jaar maar eens afgelopen zijn met dat belachelijke vuurwerk. Ik pleit dan ook sterk voor een vuurwerkverbod. Hé, was dat mijn eerste statement van het jaar?
Dichter Johanna Geels beschrijft de absurdistische en poëtische kant van de dagelijkse dingen.
