The Wolf of Wall Street had ook wel met een paar honderd blote vrouwen minder gekund
Ik heb het allemaal een beetje laten bezinken maar inmiddels weet ik wat ik er van vond.
Vorige week donderdag zag ik ‘m, ik keek er naar uit. En anders mijn twee zonen wel. En mijn vrouw. DiCaprio-fans. Fan van Martin Scorsese. En fan van de wereld van de internationale financiële markten. Dat alles kwam samen in de drie uur durende The Wolf of Wall Street, de verfilming van een deel van het leven van Jordan Belfort.
Ik moet zeggen: ik heb verschrikkelijk gelachen maar het was overwegend het lachen om foute grappen. Dat heeft u vast ook wel eens, dat je moet lachen om iets waarvan je weet dat het niet deugt. En dat je dan eigenlijk helemaal niet wilt lachen. Maar het gebeurt toch. Ik beken: ik heb het best wel vaak en in die zin kwam ik dus ruim aan mijn trekken.
Het was één grote orgie. De half of helemaal blote vrouwen waren nauwelijks telbaar, ik hou het op 1000. Zo leek het in elk geval. En ik kan me niet voorstellen dat je nog in leven kunt zijn als je zoveel pillen, drank en cocaïne hebt geslikt. Maar hij is er nog steeds, Jordan Belfort. Hij heeft zijn straf uitgezeten en is inmiddels een veel gevraagd podiumdier, vooral bij bedrijven die hun verkoopmedewerkers technieken willen bijbrengen. Hij verdient weer heel veel geld, volkomen legaal nu en de deal met de Amerikaanse justitie is het dat met dat geld overwegend die paar honderd miljoen terug betaalt die hij zoek maakte uit de portemonnee van argeloze ‘beleggers’.
Met beleggen heeft het allemaal niks te maken in die film en in het grootste deel van Belfort’s leven als ‘beurshandelaar’. Met pure oplichting wel.
Hij duurde dus drie uur en daar had best wel wat af gekund. Dat gold ook voor de drank en de drugs. Maar vooral voor de blote vrouwen. Als mijn schatting – het waren er zo’n 1.000 – klopt, dan had het ook best met 500 gekund. Of 250. Of 50. Hoeveel heb je er nodig om je punt te maken? Het ging om sex, drugs and money. Rock and roll leek het in het begin ook nog wel te worden want zeker in de eerste helft zaten er goede nummers onder. Maar ook dat werd gaandeweg minder.
Na een paar dagen van afwegen weet ik het nu dus. Ik had The Wolf of Wall Street niet willen missen. Maar dat gevoel zit me niet lekker.
Dr. Doom is een pseudoniem. Als belegger is hij verantwoordelijk voor het beleggingsbeleid van Beleggingsvereniging Fibonacci. Op het moment van het schrijven van deze column heeft de vereniging posities in Ahold, Akzo Nobel, ASML, DSM, Heineken, ING, Shell en Unilever en is Neutraal in de AEX. De positie in de AEX is kortlopend en wisselt regelmatig. Die kan dus nu al anders zijn. Volg Dr Doom op Twitter.
———
Download de gratis app van Tablisto om ons maandblad op uw tablet te lezen
