De geografische rijkdom van Buenos Aires
Soms wordt Buenos Aires omschreven als Europese stad. Een opmerkelijke kwalificatie, want zelfs tussen Warschau en Parijs zit al een wereld van verschil.
Nee, ‘Europese stad’ staat synoniem voor ‘vertrouwd’. Met ‘westers’ of ‘Europees’ refereren we aan een zekere mate van veiligheid en organisatie, de aanwezigheid van mooie gebouwen, een diversiteit aan etnische achtergronden en herkenbare culinaire gewoonten.
Buenos Aires voldoet in hoge mate aan dit profiel. De stad is geen groot openluchtmuseum zoals Rome of Parijs, maar er staan zat fraaie gebouwen in Europese bouwstijlen. Op het menu staan geen exotische snuisterijen als cavia, koeienmaag of sprinkhanen, maar sappige biefstukken. Hoewel in gastronomisch opzicht vegetarisme nergens een armoedigere keuze is dan in de mondiale biefstukhoofdstad, heeft Buenos Aires uitstekende vegetarische restaurants. Uiteraard heeft de stad te kampen met grootstedelijke criminaliteit, maar in populaire wijken zoals Palermo, Recoleta en San Telmo kan men ook ’s avonds veilig over straat. Met zijn bruisende nachtleven is Buenos Aires het Berlijn van Zuid-Amerika. De zinderende zomerse hitte doet denken aan Zuid-Spanje of Griekenland.
Het grote geluk van Buenos Aires
Het is gemakkelijk om Buenos Aires in ons comfortabele Europese keurslijf te drukken. Historisch gezien is dat niet heel verwonderlijk. Tot 1816 waren de Spanjaarden de machthebbers in Argentinië. In de tweede helft van de negentiende eeuw zochten veel Italiaanse, Spaanse, Ierse, Duitse en Nederlandse immigranten hun heil in het tweede beloofde land. De stad ademt Europa, omdat één van de longen gevuld wordt met lucht uit het oude continent.
Maar het grote geluk van het Europese Buenos Aires is dat het niet in Europa ligt. Exacter, Buenos Aires ligt veilig buiten de netwerken van vliegtuigmaatschappijen als Easyjet, RyanAir en WizzAir. Een vliegafstand van dertien uur beschermt je vooralsnog tegen weinig flatteus geklede Engelsen die de kosten voor een vliegticket terugverdienen door als een bezetene goedkope alcohol te drinken en dit vermengd met gal doorgeven aan de straatstenen. De afstand behoedt de stad voor groepen vrouwen waarvan er eentje een roze lint draagt dat aangeeft dat ze nu voor een laatste keer ‘lekker gek’ kan doen. De afstand weerhoudt schreeuwende vriendengroepen ervan om te gaan kloten rond Argentijnse voetbalwedstrijden. Ver weg van de hordes mensen die landen bezoeken zodat ze op een digitale landkaart weer een natie kunnen afvinken.
Zo’n geografische rijkdom is onbestaanbaar in Europa.
