De culturele smaak van Onno Hoes: Cabellut en Nick & Simon
Als burgemeester van ‘cultuurstad’ Maastricht is hij dagelijks bezig met cultuur.
Zijn stad was vorig jaar zelfs in de running om in 2018 culturele hoofdstad van Europa te worden (maar verloor van Leeuwarden). Daarnaast bekleedt hij diverse bestuurlijke functies in de culturele sector en is hij getrouwd met theaterproducent Albert Verlinde. Hoe cultureel is Onno Hoes (1961) zelf eigenlijk?
“Maastricht is een echte cultuurstad. Oud en jong, klassiek en modern – alles komt hier letterlijk samen. Neem het Bonnefantenmuseum. Daar staan klassieke en moderne kunst bijna gebroederlijk naast elkaar. Vorig jaar hebben we prachtige tentoonstelling opgezet rondom het vriendschapsjaar tussen Nederland en Rusland. Een tentoonstelling van internationale allure, mag ik wel zeggen. Daar zijn we als stad echt trots op, ook omdat ik hoorde dat er buiten Rusland nooit eerder zoveel Russische schilders tegelijkertijd zijn tentoongesteld. Wat de naam van de tentoonstelling was? De Verrassing, geloof ik. Of De Verleiding? Ja, De Verleiding was het volgens mij. (Hoes doelt op De Grote Verandering – red). Prachtig. Welke kunstenaars er te zien waren? Ehm, die Mal-le-vitsj of zoiets hing er… Dat is de enige naam die ik heb onthouden, de rest ben ik vergeten.”
“Van Lita Cabellut hebben Albert en ik thuis (in Cromvoirt bij Den Bosch – red) drie of vier werken hangen, en ook in mijn appartement in Maastricht hangt wat van haar. Cabellut maakt statische schilderijen, maar haar werk nodigt toch uit tot nadenken. Dat trekt me er zo in aan. In mijn werkkamer hangt niets aan de muur. Dat kan niet: de wanden zijn bekleed met driehonderd jaar oud goudleren behang, dat overigens hoognodig aan restauratie toe is. Ik vind de wanden heel mooi hoor, begrijp me niet verkeerd, maar ze maken mijn kamer ontzettend donker en somber, in zichzelf gekeerd. Daarom heb ik er niet zo lang geleden twee moderne beelden laten plaatsen, gemaakt door een goede kunstenaar uit Maastricht. Hè, ik vergeet zijn naam steeds. Hij is ongeveer negentig jaar oud, weet ik. Hij is binnenkort zestig jaar getrouwd. Ach. Nou goed, hij komt hier dus uit de buurt (Piet Killaars – red).
“Hier in Maastricht hebben we filmhuis Lumière. Daar draaien vaak goede films. Of ik een recente film kan noemen die me heeft aangesproken? Nee. Ja, Intouchables, maar die is inmiddels alweer een paar jaar oud. Om eerlijk te zijn ben ik geen filmkijker. Dat komt mede doordat mijn vrije tijd zeer spaarzaam is. Als ik al vrije tijd heb, pak ik een boek, al kan ik niet ook zeggen wat het laatste boek is dat ik heb gelezen. Of ik lees de Donald Duck, maar die heb ik een paar maanden geleden toch maar eens opgezegd; daar voel ik me nu echt een beetje te oud voor. En voor muziek heb ik wel belangstelling, maar veel kennis heb ik er niet van. In de auto luister ik naar 100%NL, lekker meezingen met Jan Smit en Nick & Simon. Thuis in Brabant doet Albert altijd de muziek. Dat vind ik prima. In mijn appartement in Maastricht staat vaak een internetzender op met achtergrondmuziek. Een jazzzender, al heb ik geen idee hoe die heet of welke artiesten ik er op hoor.”
“Over theater kan ik kort zijn: daar kom ik vooral omdat ik achter Albert aan hobbel. Stel, Albert maakt vier voorstellingen per jaar. Dan ga ik een keer mee naar een try-out, dan ga ik mee naar de première én zie ik hem nog eens als-ie hier in Maastricht in het theater staat. Al met al ben ik dan al twaalf avonden per jaar kwijt aan theater, en dat is gezien mijn drukke baan toch redelijk veel. Als ik heel eerlijk ben, vind ik cultuur politiek gezien interessanter dan privé. Cultuur helpt me om mensen met elkaar te verbinden. Maar van nature ben ik eerlijk gezegd niet echt een cultuurliefhebber.”
Meer weten over Onno Hoes, zijn culturele smaak en wat hij te zeggen heeft over privacy? Lees het artikel van Nick Muller in ons privacynummer, dat vanaf vandaag in de winkel ligt. Bekijk hier de overige onderwerpen of sluit hier gelijk een voordelig (proef)abonnement af.
