Spring naar de content

De ware liefde van de daklozenkrantverkoper

Voor de ingang van de Jumbo staat Kate, haar hoofd en nek zijn in een dikke rode sjaal gewikkeld, van dichtbij zie ik de wondjes op haar voorhoofd die me doen denken aan de crystal meth-gebruikers die ik ooit bij Oprah zag. Per dag verkoopt Kate zes tot acht daklozenkranten. Een krant kost inkoop 1,10 euro en ze verkoopt ’m voor 2 euro. Aan de verkoop verdient ze op een achturige werkdag in het gunstigste geval dus 7,20 euro.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Carlijn Vis

Gelukkig is de assertieve daklozenkrantverkoper van meer markten thuis. Kate verdient aan mensen die spullen bij haar stallen: honden, kinderen, volle boodschappentassen of een fiets met de sleutels in het slot worden bij haar geparkeerd. In ruil voor een of twee euro past zij erop, terwijl diegene in de supermarkt zijn boodschappenkarretje vol laadt met kip, tikka massalakruiden, romige roeryoghurt en pure chocolade met hele hazelnoten. Het meest verdient ze echter aan ‘geld zonder krant’, mensen die geld geven zonder dat ze een tegenprestatie verwachten. Hoeveel iemand geeft, verschilt nogal per stadsdeel, vertelt ze. Van maandag tot en met zaterdag staat ze bij een Albert Heijn in Amsterdam Zuid en ‘helaas alleen op zondag’ hier in de Jordaan. “The working class in de Jordaan is veel guller, de mensen in Zuid met Woolrich-jassen letten meer op de centen.” Klanten van de supermarkt stoppen haar ook weleens wat te eten toe, vanochtend nog twee croissants. Van het personeel krijgt ze nooit iets.

Haar vriend Rory komt erbij staan. Hij pakt een sigaret uit de zak van zijn vaalblauwe capuchontrui. Rory verkoopt geen kranten. Hij is dealer: Wit en bruin. Alleen bolletjes.” Aan Kate geeft hij niks. Zegt hij. Kate knikt: “Echt niet hoor, ik ben sinds november 2011 min of meer clean.” Min of meer? “Ik heb afgelopen jaar een paar misstappen gemaakt, maar het gaat nu beter. Alleen laatst had ik een fiets, geleend, zeg maar, dus toen liep ik over het Leidseplein: ‘Fietsie kopuh, Fietsie kopuh?’ Een man had interesse, dus ik zei ‘tientje’ maar hij gaf me vijfti euro! Toen had ik een zwak moment en ben ik drugs gaan kopen.”

Kate neemt een slokje van haar bier. “Weet je wat jammer is? Ik heb hiv.” Rory pakt haar sigaret over: “Dankzij haar heb ik het nu ook. Ze had niks tegen me gezegd.” Hardhandig trekt hij aan haar sjaal. “Daarom ben ik maar met haar getrouwd. Nu moet ze voor altijd bij me blijven.”

Onderwerpen