Waarom ‘je bord leeg eten’ niet goed voor je is
Kinderen in Afrika, die hebben pas honger. Van kinds af aan horen we deze dooddoener al, die mensen ertoe heeft aangezet ‘ik heb trek’ te zeggen. In dezelfde categorie past het ‘eet je bord leeg’-principe. “Kinderen in arme landen hebben geen eten, opa en oma tijdens de oorlog ook niet, we moeten blij zijn met wat we hebben.” En dus moeten we alles opeten wat ons wordt voorgezet. En als dat niet helpt, is er altijd nog het dreigement: “Bord niet leeg? Dan ook geen toetje!”
Uit een onderzoek dat staat beschreven in het Amerikaanse wetenschappelijke tijdschrift Pediatrics blijkt dat ruim tweederde van de Amerikaanse ouders hun kinderen nog steeds aansporen hun bord leeg te eten. Ook, of misschien juist, kinderen die medisch gezien overgewicht hebben.
Waarom doen ouders dat nog steeds, met alle kennis die we nu hebben over obesitas en de gevolgen daarvan? De wetenschappers onderzochten 2200 Amerikaanse kinderen en hun ouders en concludeerden dat kinderen door de ‘eet je bord leeg’-methoede hun innerlijke signalen van ‘honger hebben’ en ‘vol zitten’ niet goed meer konden herkennen.
Het onderzoek wees uit dat ouders van pubers zich vooral toeleggen op het controleren van hun voedselinname. Ouders met te dikke kinderen leggen hun kinderen meer restricties op, ouders met te magere kinderen zetten die kinderen juist onder druk om meer te eten. Dat lijkt een verstandige keuze, maar het zorgt er volgens de onderzoekers voor dat kinderen zelf geen besef meer hebben van hun voedselinname en dat ook niet leren.
Misschien kunnen ouders hun kinderen beter kleine hoeveelheden eten voorzetten, en als ze nog honger (of trek) hebben als het bord leeg is eventueel wat meer.
