Spring naar de content

Hoe nota bene De Telegraaf de rechtsstaat moet redden

Soumaya S., de eerder voor vier jaar cel veroordeelde terrorismeverdachte, heeft De Telegraaf aan haar zijde. Wat moeten de in oranje gedrenkte lezers daar niet van denken? Oftewel: redt de krant van wakker Nederland de rechtstaat?

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Peter Olsthoorn

Ooit was ‘ons land’ van ‘ons volk’, dat zich door De Telegraaf beschermd wist tegen de mosliminvasie, vanuit een rechtschapen oranjegevoel. Nederland leek ook tot voor kort aangeharkt tussen links en rechts: rechts was pro gezag en harde rechtshandhaving, en links ertegen zolang men er zelf maar niet door werd geraakt.

Die heldere verdeling betekende steun van De Telegraaf voor politie en justitie zolang die ferm handhaafde, en impliciete steun vaan alles en iedereen die geboefte wilde aanpakken. Criminelen kon je met een gerust hart aan de krant overlaten.

Zolang de AIVD terrorisme en wat daarvoor moest doorgaan bestreed, had de inlichtingendienst de krant aan zijn zijde. Totdat de dienst journalisten van De Telegraaf ging afluisteren en er een helse oorlog ontstond, en de zaak-Jolande van der Graaf een schandaal op zichzelf werd. Toen werd duidelijk waar een actiekrant toe in staat is, afgezien van het stichten van een omroep.

De staat leed een smadelijke nederlaag en het kwam niet meer goed. Dat juist PvdA’er Ronald Plasterk uitgleed met de geheime dienst was dus ook koren op de molen van het wakkere ochtendblad. Maar wat nu als twee gezworen vijanden elkaar treffen?

Zoals gebruikelijk bood De Telegraaf me gisteren eerst pagina’s boordevol oranje van de olympische winnaars. Maar op pagina 9 stond daar de kop: ‘Vergrootglas op AIVD in zaak-Soumaya S.’ Journalist Bart Olmer schreef:

“Is er geknoeid door de geheime dienst AIVD met bewijsmateriaal tegen terrorismeverdachte Soumaya S.? Deze vraag staat vanaf vandaag centraal bij het Amsterdamse Hof, dat drie dagen heeft uitgetrokken voor de ‘zaak-Soumaya-S.’

S. (30) werd eerder veroordeeld tot vier jaar cel, maar de Hoge Raad verwees de zaak terug naar het gerechtshof. Geluidstapes van telefoongesprekken spelen een hoofdrol in de rechtszaak. De verdediging kreeg destijds niet alle banden.

Volgens advocaat Bart Nooitgedagt, die inmiddels wél beschikt over de geluidsbanden, bewijzen de opnames juist dat Soumaya niet betrokken was bij terreurplannen van de Hofstadgroep. Ontlastende gesprekken zou de geheime dienst destijds bewust hebben achtergehouden. Ook zou gerommeld zijn met de interpretatie van getapte gesprekken. De zitting deze week moet bewijs opleveren voor de ‘sturende en leidende rol van de AIVD’, aldus de verdediging.”

Een rechter vertelde me onlangs dat er al langere tijd grote onrust heerst binnen de rechterlijke macht vanwege bewijs aangedragen door de inlichtingendiensten, die hun werk vaak heus goed doen. Soms moet dat bewijs echter geheim blijven, wat een eerlijke rechtsgang in de weg staat.

Nu springt nota bene De Telegraaf op deze zaak, die me van groot belang lijkt voor de rechtsstaat. En neemt de krant het min of meer op voor een moslima, inmiddels studente politicologie, die de strijd voert om die rechtsstaat te beschermen.

Waar is de NRC? Waar is de Volkskrant? Waar is Trouw in deze kwestie? Legt nu uitgerekend De Telegraaf de vinger op de wonde van een, me dunkt, essentiële zaak rondom een moslima die eerder veroordeeld is voor terrorisme? Wanneer worden de andere kranten van Nederland ook wakker?