Spring naar de content

Michel, José en Renaat op de motor: HET BEGINT WEER

Vandaag, op de dag dat het wielerjaar 2014 op de kop af zeven weken bezig is, wordt het wielerjaar 2014 officieel geopend in Gent.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Frank Heinen

Het is niet eenvoudig om te blijven volhouden dat de Omloop het Nieuwsblad de opening van het wielerseizoen is. De eerste World Tour-punten zijn al meer dan een maand geleden verdeeld en Eurosport is zelfs begonnen met het uitzenden van de Ruta del Sol – wedstrijden waarvan je het nog maar een paar jaar geleden met een Top-3’tje in de ochtendkrant moest doen, worden nu uren achtereen uitgezonden, net zolang tot je als kijker begint te vermoeden met een serieuze koers van doen te hebben.

Opening van het wielertelevisieseizoen
Is de Omloop nog wel wat het altijd was: het eerst omvallende dominosteentje in een reeks heerlijkheden? Wat valt er eigenlijk nog te openen als iets al halfweg is? Ooit een televisiester drie jaar na de opening van een winkel nog met een schaar en een lint in de weer gezien? Ziet u Eberhard van der Laan al hannesen op een maandagochtend bij het monument op de Dam, met een groot laken en een speech in z’n achterzak?
Iets openen wat al open was, dat is voorbehouden aan makers van conceptuele kunst.

Nee, het moderne wielerseizoen loopt tegenwoordig van januari tot november – wat de onverbeterlijke romantici ook beweren. Maar denk niet dat de Omloop het Volk (ziet u? Ik schrijf ‘Volk’ in plaats van ‘Nieuwsblad’, ik kom in de stemming) niets meer opent, o nee!
De Omloop is de enige echte, officiële en feestelijke opening van het Vlaamse wielertelevisieseizoen.

In tegenstelling tot wat diezelfde romantici van hierboven beweren is de koers gemaakt voor televisie. De intrede van het beeld bij de verhalen heeft de sport helaas bevrijd van de flagrante leugens van fabulerende radioverslaggevers en krantenjournalisten met literaire pretenties, maar er zijn talloze nieuwe mythes voor in de plaats gekomen, mythes die worden omgeven met beelden die het lijden een gezicht hebben gegeven, de schoonheid hebben ingekleurd en de mystiek vaak alleen maar hebben vergroot.
Om nog maar te zwijgen van de urenlange poëzievoordrachten die in het wielrennen voor commentaar doorgaan…

Paddenstraat, Haaghoek, Steenbeekdries…
Michel Wuyts en José de Cauwer, hun stemmen zijn de schaar die het lint voor het wielerseizoen doorknippen, hun op mild-ironische toon gevoerde discussies zijn de geur van beginnende lente die nu al af en toe door het raam naar binnen waait.

Onder het commentaar van Michel en José lengen de dagen, beginnen vogels aan hun nesten en verschijnen de eerste waslijnen in de tuinen. Terwijl Michel en José babbelen over de toestand van de kinderkopjes in een bepaalde straat in Oost-Vlaanderen, valt het zonlicht voor het eerst in tijden weer op je televisiescherm, vergeet je je jas aan te trekken als je de straat op gaat en overweeg je de aanschaf van een korte broek.
Michel en José becommentariëren de speklaag van Tom Boonen en de wereld opent. De stekkers van de terrasheaters worden uit het contact getrokken.
Het spinnende geluid van dunne bandjes op boterglad asfalt.
De Haaghoek, de Paddenstraat, de Steenbeekdries.
Munkzwalm…
Het begint weer.
‘En dan gaan we nu naar Renaat op de motor. Zeg het maar, Renaat!’
‘Ja Michel, het is alleen om te zeggen: HET WORDT LENTE!’
‘Dank u, Renaat.’