Spring naar de content

Het grote gelijk van spelregelrevolutionair Marco van Basten

Ik ken geen voetballiefhebber die niet van Marco van Basten houdt. En ik ken niemand die niet liever Marco van Basten geweest zou zijn, als hij een leven had mogen kiezen. Nou ja, Ruud Gullit misschien.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Frank Heinen

Er zijn mensen die zeggen dat Marco van Basten zo normaal is dat hij je buurman zou kunnen zijn. Dat is onzin: hij is veel te normaal – niemand heeft zo’n normale buurman als Marco van Basten. Eigenlijk bevalt alles aan Marco van Basten me – van zijn sublieme doelpunten tot zijn kapsel en van zijn mythische golfjaren tot het feit dat hij trainer werd van SC Heerenveen – alsof God op een onverkiesbare plaats op de ChristenUnie-kieslijst in Bergen op Zoom wordt gezet.
(Als ik moet kiezen wat ik van al die goede dingen van Marco van Basten het allerbeste ding vind, is het de manier waarop hij ‘penalty’ uitspreekt. Penálty. Zodra je het hoort, weet je dat dat de enige juiste uitspraak van het woord is. Ik vermoed dat Van Basten ook de enige persoon ter wereld is die ‘pingel’ kan zeggen zonder dat het aanstellerig klinkt).

Gisteren nam mijn liefde voor Van Basten nog weer een beetje toe. Zijn ploeg stond al op een vrij kansloze 2-0 achterstand toen Christian Kum een overtreding maakte in het strafschopgebied.
Scheidsrechter Vink gaf een penalty en stuurde Kum uit het veld. Overdreven zwaar bestraft, gefloten volgens een regel die vermoedelijk is bedacht door een voetbalhater.
Van Basten begon te schreeuwen. Niet, zoals de gemiddelde boerenlul, naar de scheidsrechter, maar naar de televisiecamera, waardoor zijn protest geen ordinaire scheldpartij werd, maar een heus j’accuse, een aanklacht tegen voetbalspelregels die al jaren het spel verstieren. Marco als spelregelrevolutionair, daarover las ik tien jaar geleden al in een speciaal Hard Gras-nummer. Ook toen al was Van Basten een intelligent en prettig mens, alsmede een voormalige voetbalgod, maar wel het soort voetbalgod dat zich terugtrekt op een olympus vol kinderfeestjes en golfhandicaps en nam niemand zijn zinnige commentaar ter harte.

Penálty
Inmiddels is Van Basten alweer jaren terug in het voetbal. Zijn haar is grijzer, maar verder is de bescheiden superioriteit nog intact. Als iemand die zich nooit opwindt zich opwindt, en die iemand is toevallig ook nog eens de beste spits die Nederland ooit heeft gehad, dan luister je.

Na afloop legde Van Basten uit wat hij had bedoeld met zijn geschreeuw langs de lijn.
Het ging over de spelregels.
San Marco was het er niet mee eens.
Had je een kans gehad als die regel er niet was geweest, vroeg de verslaggever.
Nee joh, zei Marco. Maar de wedstrijd was om zeep en daar baalde hij van.

Altijd als Marco van Basten spreekt, hoor je de echo van een ongeschonden liefde voor de sport die hij zoveel moois heeft geschonken. Misschien is het tijd om zo’n man eens een klein cadeau te geven: een overtreding in de 16 is voortaan gewoon geel.
En een penálty natuurlijk.

PS
In de inleiding van het betreffende Hard Gras-nummer wordt Marco Marco van Besten genoemd. Ik denk dat het zo bedoeld was.