De verkiezingscampagne in vogelvlucht: dreigementen, roddels en spierballen
Morgen is het zo ver, u mag naar de stembus om uw plaatselijke gemeenteraad te kiezen. De afgelopen weken is het volk getrakteerd op een van de meest bijzondere landelijke campagnes in jaren, HP laat het u nog eenmaal smaken alvorens u morgen uw burgerplicht met trots gaat vervullen.
Dreigementen, roddels en spierballen
Een beetje campagne kan niet zonder relletjes en, gezegend met een rotsvast plichtsbesef, hebben onze politieke kopstukken niet teleurgesteld. Herinnert u zich Arie Slob nog, die uit het niets zijn anders zo aimabele gezicht op standje mijnwerker zette en in ruil voor aanhoudende steun van het kabinet eiste dat illegaliteit niet strafbaar zou worden gesteld? De politieke keutel bleek overigens niet al te solide en lijkt vooral een smeekbede aan de coalitie om zijn eigen handen in onschuld te mogen wassen.
En vergeet u Teeven-gate niet mee te nemen in het stemhokje? Bij zuiver toeval (want wij zijn niet cynisch) viel er weer eens iets uit de omvangrijke lijkenkast van Fred. Tot niemands verbazing bleek het nog een lijk te zijn ook. De flarden die u meeneemt als u het potlood oppakt en op de lijsttrekker van de VVD in—noem eens wat—Ruurlo gaat stemmen: witwassen, ontduiking, drugsgeld. Stoute staatssecretaris, stoute partij. Toch maar D66.
Denkt u in het stemhokje ook nog terug aan het rechtse hart dat u onder de oranje riem werd gestoken door Geert Wilders? Spierballentaal gericht aan de Nederlanders: “Minder Marokkanen!” Boezemt het u geen vertrouwen in dat een politicus bereid is te discrimineren voor u? Ik zeg ‘u’, maar dan is het wel zaak dat u in Den Haag of Almere woont. Het land redden van de Marokkanen is leuk, maar als je daar 400 afdelingen voor moet opzetten is de lol er blijkbaar wel af.
Afwezig
De landelijke debatten waren tot nu toe (vanavond kan de NOS ons nog verrassen) op zijn minst wonderlijk te noemen. Op Radio 1 waren alle aanwezigen het vooral met elkaar eens, op één man na. De afwezigheid van een eerder genoemd Kamerlid was het enige wapenfeit van de uitzending. In Den Haag en Almere maalden ze er niet om, hij was het heus niet eens geweest met de rest.
Om een herhaling van eensgezindheid te voorkomen bedacht Halbe Zijlstra in het tweede debat een uiterst vernieuwende truc: hij kwam niet. Hoewel de overgebleven deelnemers aan het debat een stuk minder knuffelig met elkaar omgingen had Zijlstra de juiste keuze gemaakt. Daar viel niets te winnen. Emile Roemer noemde Samsom zelfs Pinokkio. Met een uiteenlopend palet aan emoties, variërend van opluchting tot schuldgevoel, dat we kennen van mensen die net niet in een neerstortend vliegtuig zijn gestapt heeft Halbe op de bank gezeten: dat had ík kunnen zijn.
Stemmen
Maar morgen kiest u niet voor een van deze mensen (mannen trouwens, uitsluitend). De landelijke campagne is slechts marketing voor de verkiezingen, dat u het niet vergeet. Morgen wandelt u naar uw kieslokaal en stemt u op een kandidaat die u vertrouwt, die staat voor een programma dat u aanspreekt en die werkelijk niets te maken heeft met alles wat hierboven is besproken. Succes!
