Spring naar de content

De motieven van Wilders: van dom tot duister

De uitholling van de PVV na de desastreuze speech van Wilders lijkt nog niet op zijn eind te zijn gelopen. Verschillende raads-, Kamer- en Statenleden overwegen nog altijd Wilders vaarwel te zeggen. Wat is Wilders zoveel waard, dat hij zelfs (tijdelijk) een deel van zijn macht en zetels durft op te geven?

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Matthias Pauw

Zelfoverschatting
De geschiedenis hangt van banaliteiten aan elkaar, de kans bestaat dat ook Minder-gate hier een voorbeeld van is. Was Wilders gewoonweg te zeker van zijn aanhang, van zijn machtspositie binnen de partij, om zich zorgen te maken over eventuele muiterij? Het is niet ondenkbaar dat het spreekkoortje vooral een provocatie was, opgezet vanuit de overtuiging dat zijn onaantastbaarheid hem ook hier doorheen zou slepen. Pesterij van de sterkste op het schoolplein, die was vergeten dat iedereen samen veel sterker is. Was de speech van Wilders gewoon een beetje dom?

Martelaar
Wilders lijkt zichzelf verzekerd te hebben van een nieuwe rechtszaak wegens discriminatie of zelfs aanzetten tot haat. Of hij daadwerkelijk mikt op veroordeling is moeilijk te zeggen, maar een nieuwe rechtsgang zal hem geen windeieren leggen. Als martelaar van het vrije woord, slachtoffer van de linkse magistratuur en bovenal het mikpunt van een complot van Ivo Opstelten is Wilders weer lange tijd de vreesloze, integere voorvechter van het vrije woord die zijn eigen vrijheid opgeeft voor een beter Nederland.

Vlam in de pan
We zijn het punt voorbij dat we ons konden permitteren om meer sinistere motieven niet te overwegen. Als Wilders draagvlak wil creëren voor zijn anti-Marokkanen beleid (hij benadrukte gisteren tijdens de persconferentie dat het niet alleen om criminele Marokkanen gaat) dan is daar wellicht iets groots voor nodig. De kans dat een stel onverlaten zonder enig verantwoordelijkheidsgevoel in de slechte wijken van dit land de woorden van Wilders aangrijpen om de boel op stelten te zetten is, helaas, reëel. Het is een zekerheid dat Wilders hier garen bij spint. Als de vlam in de pan slaat is Wilders een ziener, geen aanstichter. De negatieve aandacht gaat als vanzelf —en terecht ook— naar de daders. Hoewel dat Wilders niet ontslaat van iedere verantwoordelijkheid, zal het in de context van brandende wijken hem niet aan te rekenen zijn.

Waar de strategie van Wilders zich ook op het dom-duister-continuüm bevindt, het heeft er op dit moment alle schijn van dat hij zijn hand heeft overspeeld.