De dag dat ik geen eieren voor mijn geld koos
Ik woon aan de rand van Amsterdam. Nog wel. Niet dat ik ga verhuizen, maar ze bouwen alles vol wat nu nog leeg is, en voor je het weet hoor je bij het centrum. De laatste aanwinst in de nieuwbouwring achter mijn huis is een wit-grijs gebouwtje in de vorm van een circustent.
Omdat ik niks beters te doen heb, loop ik ernaartoe. Eerst ruik ik ze en dan zie ik ze lopen: kippen. Naast het gebouwtje staat een enorm gouden ei zoals Tim Krabbé het ooit bedoeld heeft.
Hallo Hühner
Ik kniel neer bij het gaas. De kippen zien er gelukkig uit. Ze stappen geanimeerd in het rond en pikken smakelijke zaadjes uit het kunstgras. Sommigen hebben een kuil gegraven, als Duitsers op het strand van Scheveningen.
“Hallo Hühner,” zeg ik in mijn beste Duits. De kippen bekijken me met een lege blik. Het zijn kloeke dieren, krachtig en gezond, maar het blijven natuurlijk onnozele schepsels. Ineens moet ik aan Arie Boomsma denken.
Naast het gouden ei staat een bestelbusje met de tekst ‘Kom kippen kijken en neem lekkere dagverse eieren mee naar huis’.
Met ‘meenemen’ bedoelen ze kopen. Op zoek naar een boer in een overall onder de kippenstront vind ik een snoepautomaat vol eieren. Ik vrees een toekomst waarin alle kassameisjes vervangen zijn door automaten. Met de mensheid zal het daarna niet lang meer duren.
De angst maakt hongerig. In mijn broekzak vind ik een twee-euromunt. Dan zie ik, boven de eierautomaat, het logo van Albert Heijn.
Thuis eet ik een boterham met hagelslag.
Minirondeel
Google leert dat de circustent een minirondeel is. De eerste ter wereld zelfs.
Ze hebben het een naam gegeven. Die naam is ‘Het Ei-land’.
Het Ei-land is een paar weken geleden officieel geopend door Jort Kelder. Een treffende keuze. Niemand die ik ken lijkt meer op een kip dan Jort Kelder. Ik verdenk hem ervan dat hij zijn eigen eieren legt.
Omdat de kippen in Het Ei-land een goed leven hebben, heeft de Dierenbescherming de eieren een keurmerk gegeven. Toch ben ik blij dat ik ze niet gekocht heb. Albert Heijn verkoopt naast deze rondeeleieren vooral scharreleieren. Dat zijn eieren die gelegd zijn door kippen die met z’n negenen een vierkante meter moeten delen. ‘Scharrelei’ is het grootste eufemisme in de Nederlandse taal sinds de Politionele Acties.
Duurzame kip
In een paginagrote advertentie achterop de Metro maakt Albert Heijn reclame voor kippenvlees. De consument mag kiezen: ‘betaalbare AH kipfilet’ of ‘duurzame kip’ met een tot drie sterren. Hoe meer sterren, hoe diervriendelijker. Daar voelt Albert Heijn zich lekker bij, staat er.
De driesterrenkip kost €5,98 per 320 gram. De kip zonder sterren €4,50 per 1000 gram, dankzij een korting van twee euro. Dat is meer dan vier keer zo weinig. Albert Heijn legt de verantwoordelijkheid voor dierenwelzijn bij de consument. Met een dergelijk kortingsbeleid maken ze het zeer verleidelijk om de eigen portemonnee boven het geluk van de kip te verkiezen.
Dat Ei-land lijkt een kippenparadijs en dat is het misschien ook wel, maar het is bovenal een circustentvormige façade om te verbloemen dat Albert Heijn te beroerd is om zelf verantwoordelijkheid te nemen.
Het is maar waar je je lekker bij voelt.
