Oproep aan politiek Den Haag: geen cent meer naar de zorg!
De coalitie en de bevriende oppositie onderhandelen deze weken over de rijksbegroting van 2015. Sporadisch komen er berichten naar buiten over nieuwe meevallers en wie die mogen opsouperen. De grote winnaar zal waarschijnlijk ook dit jaar weer de zorgbegroting zijn. Maar daar wordt niemand beter van. Bezuinigen op zorg is al jaren een politieke doodzonde. Als er al iets gebeurt aan de stijgende kosten, dan is dat structureel van de ‘minder meer’-variëteit. Dat wil zeggen dat er nog weleens besloten wordt om geen twee maar één miljard extra naar minister Schippers van Volksgezondheid te sluizen.
Vooral PvdA en ChristenUnie proberen tijdens deze onderhandelingsronde in het gevlei te komen bij de kiezer, door gehoor te geven aan een breedgedragen gevoel van onzekerheid over de bestendigheid van de zorg. Iedereen wil immers gezond ouder worden.
Explosie
En iedereen heeft gelijk. Groot gelijk. Iedereen wil dat zijn ouders de zorg krijgen die ze verdienen. Dat ze zo lang mogelijk thuis kunnen blijven wonen. Iedereen wil door de meest kundige handen worden behandeld als het onheil over je heen komt als een golf die je van achteren treft terwijl je naar het strand stond te kijken. Ik ook.
Maar er gaat iets helemaal verkeerd. De maatschappelijke en politieke reflex is dat als het niet met hetzelfde geld kan, dan moet het maar met meer. Het gaat immers om onze gezondheid.
Sinds het jaar 2000 zijn de totale zorgkosten met ongeveer 100 procent gestegen. Waar we met z’n allen aan het begin van deze eeuw ongeveer 45 miljard uitgaven, is dat geëxplodeerd naar een beangstigende 93 miljard in 2013. Gemiddeld kost de zorg ons €5500 per persoon: kinderen, volwassenen en ouderen. Dat kan zo niet langer.
De stijgende zorgkosten representeren natuurlijk ook iets moois. We worden met z’n allen steeds ouder. Jazeker, maar toch zeker niet zo veel ouder? Zijn we verslaafd geraakt aan gezondheidszorg? Zijn we allemaal zo veel zieker geworden? Ik geloof er geen bal van. Of eigenlijk: ik snap het niet.
Parlementaire enquête
Er moet iets veranderen, maar niet in het aanbod. Inderdaad: ik wil kiezen noch delen, voor een dubbeltje op de eerste rij zitten, het onderste uit de kan halen. Waarom moeten hele GGZ-instellingen sluiten als er elk jaar meer geld naar VWS gaat? Hoe kan het toch dat oude mensen een hele dag in een vieze luier moeten zitten als de premies maar blijven stijgen? Het is een schande, maar de recente geschiedenis leert ons dat meer geld ernaartoe smijten blijkbaar niet werkt.
Het is tijd om eens heel goed te gaan kijken naar wat er allemaal misgaat. En laten we eens grondig te werk gaan. Ik pleit voor een parlementaire enquête naar de stijgende zorgkosten, voordat er nog een cent extra uitgegeven wordt. Het heeft er namelijk alle schijn van dat we geen flauw idee hebben waar we mee bezig zijn.
