Het droeve einde van de schoolslag
Gisteren zag ik een reportage over het afschaffen van de schoolslag. Ik dacht dat ik niet goed werd.
Schoolslag is mijn slag. Zelden iemand zo gracieus, maar tegelijk vastberaden door het water zien klieven als ik, wanneer ik mijn armen het water laat wegduwen en mijn benen krachtige stuiptrekkingen laat maken.
Ik heb het zelf nooit kunnen zien, maar het moet een prachtig gezicht zijn.
NIET RENNEN
Schoolslag is mijn favoriete slag. Af en toe crawl ik wel eens een baantje, of maal ik op mijn rug naar de overkant, en als de zon schijnt wil ik de andere badgasten nog wel eens op een vlinderslagje trakteren, maar ze halen het geen van allen bij de schoolslag.
Schoolslag is vroeger. Schoolslag is de slag van het jongetje dat zich moest omkleden in een naar pis meurend kleedhokje in het plaatselijke Sportfondsenbad dat met elastiekjes aan elkaar hing. Een relikwie uit tijden dat badmeesters nog “NIET RENNEN” tegen je bulderden als je over de witte tegels naar je groepje trippelde.
‘LAAAAnge armen maken. En HOOOUUUU je vingers bij elkaar. En STREK die benen maar.’
Echo’s in eenieders hoofd.
We delen niet veel meer in het leven, maar in de schoolslag vinden wij elkaar.
Tenminste, voorlopig nog wel.
Nu heeft een clubje zwembobo’s iets nieuws verzonnen. Het heet Superspetters en het moet een soort kleutercrawl worden, ‘een slag die beter aansluit bij de belevingswereld en de motoriek van het kind’. Zo, denken de wijzen uit het vijftigmeterbad, zullen kinderen zwemles niet langer beschouwen als een afschrikwekkende verplichting.
Andere mindset
Je zag Jacco Verhaeren, een van de breinen achter het onzalige plan, likkebaardend langs het bad staan. Die zag het al voor zich, hoe al die potentiële Inges, Pieters en Ranomi’s die in het verleden verloren waren gegaan voor de zwemsport omdat ze bij hun eerste volledige baantje een klotsje lauwwarm chloorwater hadden binnengekregen, nu in de armen van de zwembond zouden superspetteren. Hij deed me denken aan een visser die een fuik heeft uitgezet en er nu glimmend van trots op toeziet hoe de zalmen met open ogen in zijn netten zwemmen.
Schoolslag afschaffen… Hoe komt zo’n man erbij? En ja, later in het proces, zou de schoolslag dan wel weer geleerd kunnen worden, maar daar geloof ik dus niks van: wie al kan crawlen, gaat niet meer kikkeren. En bovendien est nomen omen.
Om een en ander aan de wereld te verkopen, hadden Verhaeren en co ook een opgewekte zweminstructeur opgetrommeld, veel vrolijker dan de dames in wijd zittende polo’s die er destijds op toezagen dat ik wel bijna, maar net niet helemaal verzoop.
De zweminstructeur zei, op het volume van iemand die te vaak communiceert met mensen met water in de oren: ‘Het is een uitdaging om anders te denken, de mindset is wel anders. We werken in het begin, na het stukje survival, naar het zwemveilig trainen, gaan we aan de slag met die rugcrawl en borstcrawl.’
Je zou zo’n man toch zwemmerseczeem toewensen.
Alsjeblieft
Wat moet ik nou zonder schoolslag? Wat moet de wereld nou zonder schoolslag? Zonder schoolslag zinken hele volksstammen reddeloos naar de bodem van de beschaving. Schoolslag is een Rijksmonument: knap het op, stof het af, haal er waar nodig een verfkwast overheen, maar breek het niet af. Nooit. Alsjeblieft.
