Spring naar de content

De tennisser Ron Jans

Zo. Dus Ron Jans was dinsdag niet te gast in De Wereld Draait Door omdat hij moest tennissen met z’n vrouw. Matthijs van Nieuwkerk vond het prachtig, en dat was het ook.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Frank Heinen

 

Ik ken Ron Jans slechts van televisie en uit talloze interviews waarin zijn vorige loopbaan als leraar Duits altijd als een koddig fait divers wordt genoemd – alsof Ron Jans in een vorig leven een Duitse vrouw met het grootste particuliere zeedierenaquarium van Neurenberg en omstreken was.

Je zou kunnen zeggen dat ik Ron Jans dus wel een beetje ken – ik weet zelfs hoe hij danst: als een heipaal op speed.
Van Ron Jans’ vrouw weet ik ook het nodige: ze heet Marjo en zij was vroeger de echtgenote van een voetballer, daarna van een leraar Duits en nu alweer een tijdje van een voetbaltrainer. We kunnen dus gevoeglijk stellen dat we te maken hebben met een soepele vrouw.
Ron en zijn vrouw tennissen dus op dinsdagavond.
Ik probeer mij dat voor te stellen, met de kennis die ik de afgelopen tien jaar van het echtpaar Jans heb vergaard.

Hoofdstuk 1: Bertine
’s Middags heeft ze nog gevraagd of het gaat, of hij niet teveel hoofdpijn heeft. Dat ze ook best met haar vriendin Bertine kan gaan, die is ook gek op tennis, al is het jammer dat ze geen diepte ziet, zodat iedere smash voor Bertine een dropshot lijkt en iedere dropshot een streep langs de lijn.
De uitdaging Bertine te verslaan mag dan niet reusachtig zijn, Marjo vindt het wel altijd gezellig. Dus: Ron moet zich zeker niet bezwaard voelen.
Voelt-ie ook niet. Ron is dol op tennis. En ze hebben afgesproken, en Ron Jans is een afspraak-is-afspraak-man. Al was hij gisteren bij het bekerfeest op onnaspeurbare wijze zijn beide armen verloren, dan nog waren ze wat hem betreft vandaag gaan tennissen en dan had hij er wel een mouw aan weten te passen.
OK, zegt Marjo, gezellig.
Ja, zegt Ron en hij wrijft in z’n knuisten. Zin in.

Hoofdstuk 2: Wit
Een paar uur later komt Ron Jans de trap af. Hij draagt een witte polo, een witte korte broek en witte sokken.
Marjo vindt het niet nodig om helemaal in het wit naar de tennisbaan te gaan, maar Ron staat erop. Hij is een man van tradities en de tennistradities zijn toevallig wel wit.
Eigenlijk vindt Marjo dat het wit Ron niet zo staat, dat het zijn forse gestalte accentueert in plaats van flatteert, maar dat zeg je niet tegen de trainer van de bekerwinnaar. Daarom gaat ze zelf ook maar naar boven, iets wits uitzoeken. Vindt Ron fijn.
Gaan we met de auto of met de fiets, vraagt Ron, als Marjo weer beneden komt.
Marjo gaat altijd met de fiets, maar als Ron meespeelt, gaan ze met de auto. Ron is een autorijder, want dan kan hij muziek luisteren.
Laten we met de fiets gaan, stelt Ron Jans voor. Marjo wil vragen waarom, ze ziet zich al met haar beroemde man geheel in het wit door de straat fietsen, wat zullen de mensen wel niet denken? Maar ze wil ook niet flauw zijn.

Hoofdstuk 3: Op de fiets
Op de fiets worden ze nageroepen. Marjo kijkt voor zich uit, haar gezicht vertrokken in een vriendelijk bedoelde grijns, voor iedereen die naar haar roept, maar die ze niet kent.
Ron Jans heeft zijn racket onder de snelbinders van zijn citybike geboden en wuift naar iedereen die hij passeert. Zijn kuif wappert in de wind, zijn wangen blozen als jonge appeltjes en Marjo weet weer waarom zij verliefd op hem werd.

Hoofdstuk 4: Warming-up
Op de tennisbaan begint Ron Jans eerst met een warming-up. Niemand op een tennisclub doet ooit een warming-up, zelfs Federer en Nadal beginnen meteen balletjes over te slaan. Maar niet Ron Jans: hij dribbelt om de baan heen, doet knieheffingen, hakkenbillen, scharen, zijwaartse sprongen en iets ingewikkelds om zijn liezen los te wrikken.
Daarna rekt hij zijn kuiten door tegen het hek te gaan hangen.
‘Ron Jans!’ roept iemand.
‘Hoi!’ roept Ron Jans terug.
Marjo laat intussen een bal op haar racket stuiten. 478 keer.

Hoofdstuk 5: De eerste set
De eerste set gaat naar Marjo. Ze speelt solide.
Ron maakt veel onnodige fouten.
Af en toe zegt hij: ‘Kom op, Jans!’
Op die momenten kijkt Marjo om zich heen of de andere leden het niet horen. Maar natuurlijk horen ze het: haar man is Ron Jans.
Bij 5-3, 30-40 slaat Ron Jans een dubbele fout.
Verdomme, roept hij en slaat met zijn racket een gat in de lucht.

Hoofdstuk 6: Een grote limonade
In de tweede set komt Ron beter in z’n spel.
Hij wint de eerste drie games. Daarna wint Marjo er eentje.
En dan Ron weer drie.
YES, mompelt hij.
Zijn witte polo zit vol met oranje gravelvegen.
Winnende? vraagt Marjo.
Maar Ron Jans vindt het mooi geweest.
In der Beschränkung zeigt sich der Meister, zegt hij.
Goethe, zegt Marjo.
Ron knikt. En dan gaan ze naar het clubhuis, om een grote limonade te drinken.