Spring naar de content

Tongen met Matthijs van Nieuwkerk (5 jaar Facebook)

Maart jongstleden zat ik vijf jaar op Facebook. Ik ‘deelde’ een hoop, raakte ontroerd en ergerde me kapot. Ik bevriendde, ontvriendde, hield van Berlijn, schreef twee en een halve dichtbundel, anderhalf boek, veel columns, had de liefde, werd bedrogen en verlaten, verloor een uitgever, een boek, mijn lieve gekke vader, Berlijn, vond een nieuwe liefde, een nieuwe uitgever en zag veel oerstomme (dieren)filmpjes en foto’s voorbij komen.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Johanna Geels

Facedagboek
Afgelopen weken kopieerde ik al mijn statussen van de afgelopen vijf jaar. Het werd een lijvig ‘Facedagboek’. Wat opviel was dat, ondanks dat het niet altijd makkelijke jaren waren, ik toch meestal grappige ‘statussen’ had. Bassie en Adriaan wisten dit natuurlijk allang: ‘Wat er ook gebeurt, altijd blijven lachen.’ Maar het verraste me dat ik, oppermopperaar, blijkbaar zo positief in het leven stond. Misschien is dat voor een deel de kracht van Facebook: Fake it till you make it.

Een kleine impressie:

15 maart 2009:
Johanna Geels in nu lid van Facebook.

28 oktober 2009:
Zag op Alexanderplatz lompe toeristen zich een Burger King inwerken. Eentje werd op
zijn schouder geslagen terwijl de ander: ‘Hé Kamerad’ riep, en dacht aan een oude DDR-
grap: ‘Kühe werden gegessen und Schweine werden genossen’.

4 december 2009:
Ik schreef veertien Sinterklaasgedichten op rijm en mag mezelf van de buurvrouw, die maar niet begrijpt waarom mijn gedichten nooit rijmen, nu eindelijk een Echte Dichter noemen.

30 mei 2010:
Kreeg bericht van UPC dat de Tweede Kamer-zender van de kabel wordt gehaald maar dat we er Radio Efteling voor terugkrijgen en vraagt zich af wat het verschil is.

29 december 2010:
Werd gevraagd een lezing te verzorgen in de bibliotheek van Barneveld voor de culturele
vrouwenclub. Culturele mevrouw aan de telefoon: “U gaat toch niet vloeken hè?”

25 februari 2011:
Heeft net 4 uur lang door Harlem en de South Bronx achter Grandmaster Caz van Rappers’ Delight aangehobbeld.

20 januari 2012:
Mediamarkt Zuigt! Koop ik een telefoon, helemaal heppiepeppie, douwen ze ‘m in een afgesloten box, kom je thuis, open je de box, blijkt de heppiepeppiefoon een rukmobiel, ga je terug, krijg je drievierde van het aankoopbedrag terug omdat je de box hebt geopend!!! En dat mag niet! Hoe moet ik dan zien dat het een rukmobiel is! Nou? ‘Sja mevrouw, dat zijn onze voorwaarden, ruilen is een gunst, geen recht.’ Dat zijn dus rukvoorwaarden! Stelletje paardenpenissen.

5 maart 2012:
Ik: Waar is de zaklááámp!
Dochter: Ga naar Appworld mam, daar kun je ze downloaden.

2 april 2012:
Vannacht droomde ik dat ik met Matthijs van Nieuwkerk stond te tongen op een vuurtoren terwijl het overal in NL live werd uitgezonden. Iedereen sprak er schande van. Matthijs en ik verklaarden bij Pauw en Witteman dat het de beste tongzoen ever was maar dat wij elkander niet meer zouden zien. Op weg naar huis werden wij door een joelende menigte bekogeld met natte kranten. Nu, hedenmiddag, moet ik naar Dirk vd Broek maar durf niet.

3 november 2012:
En dan lig je inene in een Selexyz 70% kortingsbak. Samen met 15 andere dichters, das dan wel weer gezellig.

18 april 2013:
Wat ik allemaal niet op Facebook zet:

Heer K: En wat zet je dan allemaal op dat eh, Facebook?
Ik: Nou gewoon. Dingen.
Heer K: Dingen.
Ik: Ja, dingen, jeweetwel.
Heer K: …
Ik: Nou, wat je doet enzo. Of iets grappigs.
Heer K: En dat gaat iedereen dan bij elkaar lezen.
Ik: Ja.
Heer K: En dat kun je dan ‘leuk vinden’.
Ik: Ja. Het is best leuk hoor, neem ook een account, gezellig!
Heer K kijkt mij licht geamuseerd aan, buiten koert een duif.
Heer K: Hm. Weet je, schatje, hoeveel gedichten je zou kunnen schrijven, al die tijd dat je op Facebook zit, hoeveel andere dingen wij zouden kunnen doen…
Zijn hand zoekt mijn nek, legt hem er behoedzaam omheen en kneedt hem zacht
dwingend tot pap.
Ik: Jaaaa…
Heer K: Dit zet je zeker ook op Facebook.
Ik: Tss, nee, natuurlijk niet.

22 februari 2014:
Betaalde vanmiddag met boekenbonnen waar een inlegkruisje aan zat vastgeplakt. De mensen in de winkel deden alsof ze het niet zagen. Dat vond ik fijn.

26 februari 2014:
Prachtige recensie van mijn nieuwe dichtbundel ‘Wildberichten’: ‘Een formidabele bundel zonder ook maar één zwak gedicht.’ Jool Hul! Kopen die shit, mensen!

Dichter Johanna Geels beschrijft de absurdistische en poëtische kant van de dagelijkse dingen.