Weekoverzicht 19: de klopjacht op Volkert van der Graaf en de strijd om Europa
Volkert van der Graaf kwam vrijdag na tweederde van zijn gevangenisstraf te hebben uitgezeten (twaalf jaar) op vrije voeten. Maar echt nieuws was zijn vrijlating natuurlijk niet, want we wisten het al maanden. In aanloop naar die gevreesde 2 mei deed het AD al een rondje bij Volkerts voormalige buren in Harderwijk, De Telegraaf schreef over Volkerts gevangenisvriendjes en NRC gaf antwoord op de vraag: hoe zeker weten we dat hij het niet nog een keer doet?
De vrijlating van de moordenaar van Pim Fortuyn leek meer op een journalistieke klopjacht dan op hard nieuws. De NOS bracht de ochtend door voor gevangenis van Zwolle, Volkerts vermoedelijke onderkomen, wachtend op – ja, wat eigenlijk?
Later die dag een persbericht van het ministerie van justitie, dat bevestigde dat Volkert van der Graaf die dag inderdaad was vrijgelaten.
Zondag volgde overigens een nieuwswaardiger bericht: iemand lekte een pagina uit zijn gevangenisdossier. Het gaf niet alleen zijn voormalige woonadres prijs, ook valt er te lezen dat Van der Graaf niet wordt beschouwd als vluchtgevaarlijk, maar wel suïcidaal is.
Ondanks dergelijke lekken en de klopjacht die de Nederlandse media lijken te hebben geopend bleef het rustig. Simon Fortuyn, de broer van Pim, en oud-LPF’er Hans Smolders leidden vrijdag een vreedzame demonstratie in Rotterdam.
En ook Harderwijk – de woonplaats van Volkerts vriendin en vermoedelijke woonplaats van Volkert zelf – bleef rustig. Afgezien van een bezoek van Rutger Castricum dan.
En dan onze o zo geliefde EU. Over twee weken stemmen wij, Europeanen, voor een nieuw parlement. Dat betekent dat er campagne gevoerd moet worden, en dat de kiezer wordt herinnerd aan het belang van Europa. Vooral dat laatste bleek weer een lastige opgave.
Maandag debatteerden de vier topkandidaten voor het Europees presidentschap, maar ironisch genoeg leek de focus te liggen op de anti-Europese beweging. Of laten we zeggen: de bedreiging door Eurosceptici en anti-Europese partijen.
En Nieuwsuur deed ook een poging. Een debat met onbekende gezichten met een bijbehorende hashtag die bijzonder onduidelijk bleef. Veel verder dan 381.000 kijkers kwam het actualiteitenprogramma niet.
Wat betreft campagnevoeren bleef het ook rustig. (Als je Europarlementariër zijnde al bekend bent bij het publiek, dan is je reputatie vaak geen goede.) Halverwege de week verscheen Geert Wilders nog wel op de Russische televisie:
