Weekoverzicht 20: Conchita als politieke propaganda, regelfetisjist Teeven & ANNE-controverse
Elke week geeft HP/De Tijd een overzicht van de belangrijkste nieuwsgebeurtenissen van de voorgaande week. In woord en beeld.
Tweede op het Eurovisie Songfestival, wie had dat gedacht … Ilse de Lange en Waylon zelf niet. En Nederland ten tijde van de lancering van het nummer in DWDD eigenlijk ook niet. Het is de beste prestatie van Nederland sinds 1975, toen we op de eerste plaats eindigden. Met hun Calm After the Storm nam het duo onder de naam The Common Linnets deel op het festival met 26 deelnemende landen.
De controversiële winnaar was de Oostenrijkse zanger Tom Neuwirth. Of eigenlijk zijn alter ego, Conchita Wurst, ‘de vrouw met de baard’. Zij behaalde met het opzwepende Rise like a Phoenix een overtuigende meerderheid van de stemmen, en staat momenteel in menig land op nummer één in de iTunes-hitlijst. Waaronder Rusland.
De Russische vicepremier sprak zich desalniettemin negatief uit over de winst van Conchita. De toekomst van Europese integratie zou ‘een bebaard meisje’ zijn. En ook de gouverneur in het Oost-Oekraïense Charkov gebruikte Conchita voor zijn pro-Russische propaganda. In Oost-Oekraïne ging men zondag namelijk naar de stembus – althans, iets waar daar voor moest doorgaan – om een besluit te nemen over de mogelijke aansluiting bij Rusland.
Conchita had een boodschap voor Rusland: “We zijn niet te stoppen.”
En ondanks het ‘verlies’ was ook Ilse de Lange euforisch. Want ja, twas natuurlijk ôôk gewôôn hastikke gaaf.
Donderdag was het dan zover: de theaterbewerking van het dagboek van Anne Frank ging in première in Amsterdam. ANNE kreeg een feestelijke eerste voorstelling in een theater dat speciaal voor de voorstelling werd opgezet aan het IJ. Het laatst nog levende familielid van Anne Frank, Buddy Elias, woonde de voorstelling bij, alsook koning Willem-Alexander himself.
Deze feestelijkheid werd in aanloop naar de première overigens flink veroordeeld door de Anne Frank Stichting. De ‘sfeervolle ontvangst met champagne en amuse’ en ‘naborrel’ zouden niet gepast zijn.
En ook na de voorstelling klonk de nodige kritiek. Elsevier vond het ‘wonderbaarlijk’ en de Volkskrant sprak van ‘weergaloos mooi’. NRC was minder positief; het toneelstuk miste ‘gelaagdheid’ en om dat te melden werd de gehele voorpagina ingeruimd. NRC-recensent Hans Beerekamp wist dat ANNE zelfs ‘verschrikkelijk slecht’ was, en sprak daarmee – volgens eigen zeggen – voor talloze anoniempjes die zich bij hem hadden gemeld op Twitter.
Buddy Elias, inmiddels 88, was vol lof over de voorstelling.
Vrijdag raakte het kinderpardon weer in opspraak.
De PvdA riep donderdag staatssecretaris van Veiligheid en Justitie Fred Teeve op een soepeler beleid te hanteren wat betreft het kinderpardon. Momenteel komen alleen kinderen in aanmerking voor het pardon als ze in een asielzoekerscentrum woonden, en dus bekend waren bij het Rijk. De kinderen die daar niet verbleven ondanks dat zij bekend waren bij de gemeente – die vallen buiten het pardon.
Maar regelfetisjist Teeven gaf in eerste instantie geen gehoor. Wel was hij bereid om te kijken naar een bepaalde groep kinderen, “om te kijken of hij gebruik kan maken van mijn discretionaire bevoegdheid.”
Ruim 180 burgemeesters tekenden een petitie tegen dit besluit.
