Spring naar de content

Elsevier diskwalificeert zichzelf met journalistieke kontenkruiperij

Sommigen vinden het misschien prettig, de manier waarop Elsevier journalistiek bedrijft. Maar welbeschouwd is het een vorm van vriendjespolitiek waaraan het tijdschrift met de slechtste stukjesschrijvers van Nederland zich schuldig maakt.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Niek Stolker

Er zijn helaas geen zekerheden in het leven, zelfs niet over het bestaan van het Opperwezen: sommigen hebben God al doodverklaard of vinden zelfs wetenschappelijke redenen om Zijn existentie te ontkennen.

Ook over liefde bestaat geen zekerheid meer – in de grond is dat immers een willekeurige aangelegenheid. Toch staat er in de lage landen één ding vast: tot het einde der tijden zal Elsevier zich in de moeilijkste bochten wringen om vriendjes te verdedigen.

Vrienden van Ayaan
U zult in Elsevier ook de komende jaren pamfletten en andere producties aantreffen die op ‘objectief journalistieke’ wijze zullen bewijzen dat de producties en gedachten van Leon de Winter, Jessica Durlacher, Paul Cliteur, Afshin Ellian, Hans Jansen en Ayaan Hirsi Ali deugen.

Vroeger heette dit eloquente gezelschap de Vrienden van Ayaan. En o ja: Geert Wilders moet worden opgehemeld in deze en in de komende wereld.

De Elsevier-vorm van opiniërende journalistiek is voor sommigen een baken van licht in tijden van onzekerheid, aangezien de komedie van absolute Elsevier-zekerheid alle twijfel overstijgt.

Negatief leesadvies
Deze zekerheid bracht columnist Afshin Ellian ertoe om op dinsdag 13 mei een volledige column te wijden aan een matige recensie van het toneelstuk Anne in NRC. Hij vond het maar zielig voor zijn vrienden Leon en Jessica (de scriptschrijvers) dat zo’n grote krant niet automatisch voor ze juichte.

Terwijl de Russische president Vladimir Poetin zijn nieuwe land de Krim bezocht, richtte Ellian zijn pijlen op een theaterrecensie, geschreven door een voormalig Elsevier-medewerkster in de krant waar Ellian vroeger voor werkte. Indrukwekkend.

Zelfs de broeders van Boko Haram weten dat een opiniestuk van Afshin Ellian een dringend advies is aan de lezers. Het is zoiets als: niet lezen die krant, het is slecht voor de geestelijke gezondheid. Als dit geen negatief leesadvies was voor NRC Handelsblad, dan weet ik het niet meer.

Opvallend
De hoofdredacteur Arendo Joustra plaatste met volledige Elsevier-zekerheid een onnodig en onzinnig opiniestuk op zijn website, om de schrijvers, fotografen en bezorgers van NRC te beschadigen. Daarnaast plaatste hij een slijmschrift, ook van de hand Ellian, waarin de ‘wonderbaarlijke’ voorstelling van De Winter en Durlacher de hemel in werd geprezen.

Hoe gek ook de ideeën van de voormalige Vrienden van Ayaan: Elsevier verdedigt ze. Zo kreeg Leon de Winter in 2011 vijftien pagina’s de ruimte om vastgoedfraudeur Jan van Vlijmen (toevallig een vriendje van ‘m) te verdedigen. Geen kwalificatie was te gek. Zo schreef hij in Elsevier over de crimineel: “Jan van Vlijmen is intelligent, sociaal begaafd, een workaholic. Hij heeft zelfspot en is een gedreven visionair die lange tijd in de hoogste lagen van de wereld van het onroerend goed een goede reputatie had – tot hij door het OM ten val werd gebracht.”

De voormalige Vrienden van Ayaan gebruiken de hoofdredacteur, een manager, ervoor om een tijdschrift met kwaliteitsambitie om te vormen tot een voorspelbaar kritiekloos boekje, een stroperig orgaan waarin de minst getalenteerde stukjesschrijvers van Nederland mogen terugkrabben als ze zich onheus bejegend voelen.

Er zijn geen zekerheden in deze wereld, behalve de Elsevier-methode. (via)

Onderwerpen