Jeroen Dijsselbloem ain’t seen nothing yet: nieuwe bezuinigingen op komst
Het is een van mijn favoriete nummers: Bachman Turner Overdrive’s You Ain’t Seen Nothing Yet. Van de week stofte ik ’m in mijn auto nog eens keihard af voor mijn twintigjarige zoon. Ze mogen ’m ook op mijn begrafenis draaien. En dan maar hopen dat het klopt.
Vorige week maakte Jeroen Dijsselbloem het officieel: de crisis is voorbij.
Dat krijg je ervan als je een landbouwkundig econoom minister van Financiën maakt. Die denkt dat, als het een zachte winter en prachtig voorjaar is geweest, alles vanzelf weer gaat groeien. Maar de harde realiteit is het dat een land als Nederland dan gewoon 30 procent minder aardgas verbruikt én exporteert. En dat dat in één keer de economische groei van de afgelopen kwartalen wegvaagt.
Ik zou zeggen: meer dan ooit staan de signalen op rood. De werkloosheid stijgt nog steeds, en weer zien we jongeren doorstuderen om de confrontatie met de arbeidsmarkt uit de weg te gaan. Maar uitstel is geen afstel, ooit komt-ie.
Er dreigt deflatie. Het consumentenvertrouwen is nog altijd negatief, en neemt zelfs, na een aanvankelijke opleving, alweer verder af.
Dat het Centraal Bureau voor de Statistiek vandaag een krimp van 1,4 procent bekendmaakte, heeft zelfs mij verbaasd. Niet de krimp – die had ik verwacht, want je kon hem aan de hand van de CBS-maandcijfers zien aankomen – maar vooral de omvang.
Maar gisteren maakte het CBS iets bekend dat ik een heuse tikkende tijdbom vind. Het was het persbericht over de ultralage rentelasten die de overheid heeft op de staatsschuld.
In 2013 betaalde de staat gemiddeld 2,4 procent aan rente op zijn schuld. 10,4 miljard om precies te zijn, en dat was in 1995 nog 17,2 miljard. Goed nieuws? Ik dacht het niet. In 1995 was de staatsschuld globaal de helft van wat die nu is: 450 miljard.
Omdat deflatie dreigt, overweegt de Europese Centrale Bank nu in juni maatregelen om de inflatie op te jagen. Bij deflatie stellen consumenten hun uitgaven uit; alles wordt immers steeds goedkoper. En dat is killing voor de economie. Slaagt de ECB in zijn voornemen, dan zal de rente gaan stijgen; het renteniveau correleert met het inflatieniveau.
Intussen loopt de staatsschuld verder op, want ook onder de Brusselse norm van
3 procent blijft de staat lenen om het (kleinere) tekort te financieren.
Omdat de huidige rente zo extreem laag is, zal elke renteverhoging er flink inhakken. Een verhoging met 1 procent betekent al een stijging van de rentelast op de staatsschuld met enkele miljarden. Dan zit je zo weer boven de 3 procent-norm, terwijl de economie niet groeit, in elk geval niet substantieel.
Bereidt u zich maar vast voor op nieuwe bezuinigingen.
Dr. Doom is een pseudoniem. Als belegger is hij verantwoordelijk voor het beleggingsbeleid van Beleggingsvereniging Fibonacci. Op het moment van het schrijven van deze column heeft de vereniging posities in Ahold, Akzo Nobel, ASML, DSM, Heineken, Philips, Shell en Unilever en is Short in de AEX. De positie in de AEX is kortlopend en wisselt regelmatig. Die kan dus nu al anders zijn. Volg Dr. Doom op Twitter.
———
Download de gratis app van Tablisto om ons maandblad op uw tablet te lezen
Volg HP/ De Tijd op Twitter
