Spring naar de content

Analyse DWDD: Matthijs van Nieuwkerk heeft die familie niet meer nodig

Meer en meer worstel ik met De Wereld Draait Door, waarvan vanavond de laatste aflevering van het seizoen is te zien. Matthijs zelf kan ik altijd wel hebben, maar die hele familie eromheen begint onverdraaglijk te worden.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Frans van Deijl

Die familie waarvan die twee Jakhalzen deel uitmaken, die nu ook eindelijk een eigen voetbalprogrammaatje hebben gekregen, en daar natuurlijk weer reclame voor mogen maken bij pappa Matthijs. De familie waartoe Nico Dijkshoorn behoort. Ik kon die man al moeilijk hebben vanwege dat vervelonde accent, dat zwijmelen over seks (nog steeds met het vriendinnetje van de mulo), drugs (nooit gedaan natuurlijk) en rock-’n- roll (in een oudelullenbandje). Maar na zijn ironisch bedoelde duet met Paul Witteman zou het huisdichtertje zichzelf wel eens teruggebombardeerd kunnen hebben naar de bibliotheek van Amstelveen. U mag het gerust weten, maar toen ik zag dat de VoIkskrant vorige week zijn jongste schrijfsel slechts twee sterren toekende – dat betekent dus ‘slecht’ hè -, kon ik een grimlachje niet onderdrukken.

Wissel Huijbregts en Van der Gijp
De familie, sinds jaar en dag vertegenwoordigd door tafelheer Marc-Marie Huijbregts. Nauwelijks nog te pruimen, helemaal sinds hij de cavia heeft afgedaan en de vleespet draagt. Ideetje: zou Huybregts volgend seizoen niet eens bij Voetbal International aan kunnen schuiven en dat René van der Gijp dan naar DWDD gaat? Sluit niet uit dat de cabaretier uit Tilburg het heel opwindend vindt om het middelpunt te zijn van de verbale gang bangs waaraan Derksen en Boskamp hem zullen blootstellen. En René tegenover een gast als Halina Reijn die voor zich uit mag dromen over de vele facetten van het actreutelschap, dat zie je zo voor je, nietwaar?

Meer dan ooit was het afgelopen seizoen het seizoen van deze familie, en dus niet van de pater familias. Als aangevers of ter opvulling hadden zij wellicht een functie, maar ze hebben te veel ruimte gekregen. Matthijs heeft ze te groot gemaakt en nu blijkt dat wij, kijkers, moeten luisteren naar een Dijkshoorn die helemaal niet kan dichten, naar de Jakhalzen wier acteertalent mij zelfs bijna doet terugverlangen naar Henk Spaan en Harry Vermeegen, en naar een Marc-Marie die in plaats van een grote bek richting Freek de Jonge nog maar eens een paar dvd’tjes moet terugkijken van diens shows. En de familie dijt almaar uit met Klöpping, Prem, Kelder, Egbers, Verbeet, De Vries, De Jong, Smeets.

‘Familie’ niet meer nodig
Mijn punt is dat die bijfiguren een te nadrukkelijk stempel drukken op de onderwerpen; vaak zijn zij het middelpunt of een door hen vervaardigd boek, film of programma, en niet de gesprekken met de reguliere gasten – waar het toch om zou moeten gaan. Afgelopen woensdag was voorbeeldig: tafelgast Ali B. zweeg en liet de ruimte aan de gasten, minister Frans Timmermans en NRC-hoofdredacteur Peter Vandermeersch. Zij hadden ook (hoewel Vandermeersch ook met wel erg grote regelmaat mag aanschuiven) interessante verhalen te vertellen over Europa en de Eerste Wereldoorlog. Goed dat Ali B. zich afzijdig hield, maar het toont ook aan dat zo’n tafelheer nauwelijks iets toevoegt. Mathijs heeft die familie ook niet meer nodig, na al die jaren. Hij kan de show best alleen dragen. Of zou hij het ten diepste toch nog steeds heel eng vinden, die televisie?