Zwarte Piet 2.0 en de Sint-dystopie, een bloemlezing uit NUjij.nl
Het is 5 december 2024.
Op een koud, winderig plein scholen Hans28, Petronella en BlackDog samen. “Wat een ellende,” zucht Hans28. BlackDog slaat zijn ogen neer en knijpt zijn lippen samen tot een dunne streep. Petronella neemt een hap van haar roti en knikt. “Shampoo van Schwarzkopf mag tegenwoordig ook al niet meer,” zegt Hans28 verongelijkt. Hij schudt weemoedig zijn hoofd en steekt zijn handen in zijn zakken. “En iemand de Zwarte Piet toespelen is ook verboden.” Hans28 was altijd dol geweest op zijn haarverzorging met bloemennectar en botanische oliën, en Zwarte Pieten toespelen kon hij met recht zijn allergrootste hobby noemen.
Zwarte Piet 2.0: een zwarte dag
Tien jaar eerder was het allemaal begonnen, op een broeierige avond in juni. In een talkshow op de Evangelische Omroep werd, na lang beraad, Zwarte Piet 2.0 aan het Nederlandse volk getoond. Zwarte Piet was nog steeds bruin (“It is not green Piet or brown Piet” – wél waar Mark) maar een dertigkoppig panel had besloten dat de haardracht en accessoires van de kindervriend niet meer van deze tijd waren.
“Een zwarte dag,” had Hans28 het genoemd. Kleine kinderen uit het hele land waren in groten getale in huilen uitgebarsten. Maar Hans28 was zelf ook sinds zijn jeugd verknocht geweest aan de oorringen en zwarte krullen van Piet, en had een brok in zijn keel gekregen toen hij zijn kinderheld op nationale televisie gestript zag worden. “Pfff, het is pas juni,” had hij nog geroepen. “Alsof er geen belangrijkere dingen zijn om je druk over te maken.” Hij had gedacht aan het WK voetbal dat die week zou beginnen, en dat hij voor de aftrap nog in het bezit wilde zijn van alle drieëntwintig Hup Holland Hamsters en een juichpak.
Mond vol roti
Petronella, BlackDog en vele anderen hadden hem al direct gewaarschuwd voor de verregaande gevolgen die de uitkleding van Piet voor de Nederlandse cultuur zou hebben. “Die zwarten nemen alles over, let maar op!” had Petronella geroepen met een mond vol roti. Na de negerzoenen zouden ook de jodenkoeken uit de schappen worden gehaald. En daarna de blanke vla. “En ik kan mijn dochter straks uit gaan leggen dat Nederland geen cultuur meer heeft,” zei ze verbolgen. In het Rijksmuseum was ze nog nooit geweest. Een stukje kip op haar wang bewoog met elke lettergreep mee. “En wat is het volgende?” vroeg BlackDog zich af? “Straks komt er een einde aan de paashaas, de dodenherdenking, kerstmis en oud en nieuw. Straks hebben we helemaal geen tradities meer!”
5 december 2024
Daar stonden Hans28, Petronella en BlackDog dan, op een koud, winderig plein. Een decennium later en een Zwarte Piet armer. Een ware ramp had zich voltrokken sinds de introductie van Piet 2.0. Want ook Piet 3.0 (de op Piet 2.0 volgende purperen variant) had Hans28, Petronella en BlackDog paars aan laten lopen van woede. Een Pepernotenoproer volgde, maar het was al te laat. Dag Sinterklaasje.
GekkeHannes komt zwaaiend op het drietal afgefietst, maar zijn gezicht betrekt meteen als hij hoort waar ze het over hebben, “Ach, ik noem negerzoenen nog steeds negerzoenen,” zegt hij. “En geen ‘kussentjes’ of iets dergelijks. Dan denk ik: shut the fuck up.” GekkeHannes had pas nog zijn zestigste verjaardag gevierd met dozen vol gezoet eiwitschuim omhuld met chocola. “Houdt het dan nooit op?” vraagt Hans28 met overslaande stem. Hij schopt tegen een steentje en kijkt hoe het over de grijze tegels ketst. In de wijde omgeving is geen kind te bekennen. Petronella veegt een druppel massala van haar kin en zucht. Denkend aan die goeie ouwe tijd, toen Piet nog gewoon paars was.
De auteur van dit dystopische Sinterklaasverhaal wil de reaguurders van NUjij.nl, en met name Hans28, Petronella, GekkeHannes en BlackDog, bedanken voor hun input.
