De verbazingwekkende naïviteit van Nederlandse WK-toeristen
De meest beroemde – niet meer levende – Braziliaanse schrijver, Jorge Amado, noteerde streng dat er niemand in dit universum de schoonheid van de stad Salvador de Bahia beschrijven kon, ook hijzelf niet.
Maar Amado, zelf immer gekleed in vrolijke overhemden, deed het wel. En hoe: “Salvador is de hoofdstad van Afrika, gevierd in vers en proza, geparfumeerd met peper en rozemarijn, haven van mysterie, baken van verlichting. Stadscentrum Pelourinho’s is gemaakt van steen en lijden.”
Pas Op Je Spullen
De Oranje-fans zag ik vorige week op tv door diezelfde, prachtige straten van het sprookjesachtige cidade alto, ‘hoge stad’, wandelen. De oude binnenstad staat op de Werelderfgoedlijst van Unesco, je hebt er uitzicht op de Atlantische oceaan en de maf-geverfde koloniale huizen en bombastische kerken zijn gebouwd op een heuvel, straten met kinderkopjes lopen stijl omhoog. Dat het er link is, staat in álle reisgidsen over Salvador. In ieder hotel en hostel waarschuwen ze je ervoor en overal staan groepjes zwaarbewapende politieagenten. En daarnaast weet, voel, ruik en hoor je er de mantra: Pas Op Je Spullen.
Gouden kettingen
En wat lees ik, terwijl ik van mijn stoel val van verbazing, daags na de wedstrijd Spanje-Nederland in de kranten? Dat tientallen Nederlanders zijn beroofd van portemonnees, smartphones, camera’s en gouden kettingen zijn afgerukt. Portemonnees? Smartphones? Gouden kettingen? Serieus? Dat hadden deze supporters allemaal op zak? Ondanks alle waarschuwingen? Daar snap ik nou echt helemaal niets van. Voetbalfan zijn maakt je toch niet opeens immuun voor zakkenrollers?
Bem-vindo!
Veilig reizen betekent voor mij absoluut niet continu bang zijn om beroofd te worden, maar wel te allen tijde rekening houden met waar je je bevindt. Je schat toch voor vertrek in dat je in een Zuid-Amerikaanse stad bent en wat je daarom bewust niet meeneemt, en al helemaal niet in de avonduren? Toppunt vind ik het om gouden kettingen om te hangen – ik kan er met mijn verstand gewoon niet bij.
Blije havenstad
Morgen speelt Oranje in Porto Alegre (vertaling: blije haven), in het rijke zuiden van Brazilië, een stad met een veel minder gewelddadig imago. En toch zou ik lekker zonder tas, portemonnee, telefoon, horloge en weet-ik-veel-wat naar de wedstrijd gaan kijken. In het oranje rondlopen geeft al een zeer hoog ‘Ik ben toerist!’ gehalte en zal ook in Porto Alegre gezien worden als een uitnodiging voor vingervlugge jathandjes. Maar goed, dat verzint men zelf toch ook wel?
Volg de avonturen van reisjournalist Iris Hannema (1985) op Twitter: @irishannema. Haar rauwe, geestige reisavonturen zijn te lezen in ‘Miss yellow hair, hello!’ (De Arbeiderspers) en ligt nu in de winkel.
