Honduras-Ecuador: teder is de nacht
Buiten flikkeren de lichten van de nacht. Ze schreeuwen, de mensen, het is vrolijk bedoeld, maar zo klinkt het niet.
Binnen is het donker. Het meisje is niet thuis en de jongen kijkt voetbal met 500 gram aardbeien op schoot. De jongen had zich voorgenomen op tijd naar bed te gaan, maar dat kan alleen nog als hij een halfuur geleden naar bed gaat en dat is hij niet van plan.
Met een aardappelschilmesje – waarmee hij nog nooit een aardappel heeft geschild – scheidt hij de kroontjes van de aardbeien en stopt de vruchten daarna in zijn mond. De bovenburen zijn in de weer: hij hoort iets vallen, wat geschuif, twee hakken op het parket en nog meer geschuif. Dan een wc die doortrekt.
Hij denkt aan een lijk dat wordt verplaatst, en hoe dat voor de onderburen moet klinken.
Beneden op straat struikelt een man over niets: hij ligt languit op straat en staart verbijsterd naar boven. Daar, voor het raam op de eerste verdieping, staat de jongen, in een kamerjas van oude bierviltjes. Hij is van de bank opgestaan om te zien wat er buiten gebeurde.
Twee meisjes fietsen door de straat. Eentje roept: ”Als het een high tea wordt, pleeg ik zelfmoord.” Dan fietsen ze verder, de straat uit, God weet waarheen.
Het geschuif boven zijn hoofd gaat door, afgewisseld met het geluid van een knikker die op de grond valt. Op het tv-scherm torpedeert een Hondurees een Ecuadoriaan. Of andersom, wat kan het hem schelen.
Ieder moment
“Overtreding,” zegt Arno Vermeulen. Hij heeft het helemaal alleen tegen hem, dat voelt de jongen: de kans dat er op ditzelfde moment nog iemand naar Honduras-Ecuador zit te kijken, is ook verwaarloosbaar.
Het is 1:00 uur ’s nachts geweest. Zo meteen zal iemand in Hilversum de telefoon pakken en Arno Vermeulen opbellen. Arno, er kijkt niemand meer, zullen ze zeggen. Ga maar lekker naar het hotel. Arno zal zijn microfoon uitschakelen, zijn tas inpakken, zijn jas aantrekken en de tribune verlaten.
Honduras en Ecuador zullen verder voetballen, nog een uur, of twee, of drie. Vroeg of laat zal iedereen naar huis gaan, zonder te controleren of de wedstrijd eigenlijk wel is afgelopen. De nacht zal ochtend worden, de ochtend dag en de dag weer nacht.
En de jongen eet aardbeien en wacht op het meisje, dat ieder moment kan terugkeren.
